"İyi olmalı"

Sokak lambası saçlarına vuruyor. Kıvır kıvır saçlarının arasından süzülüyor yıldızlar… Hava sıcak… Boncuk boncuk terler akıyor alnından… Aldırmıyor. Elinde kitabı, okumaya devam ediyor...

Kafasının içinde yüzlerce soru var. Yüzünde, o ana dair mutluluklar. Sorular, onun mutluluğunu gölgelemiyor… Sessizce akıyor gece, sessizce büyüyor yüreği… Sayfaları çevirdikçe zamanın daha hızlı akacağını ve gecenin onu getireceğini biliyor…

Bir anda kapanıyor kitabın kapağı… Bakıyor gecenin karanlığına… Gözlerinde tuhaf bir ışıkla düşlüyor… En güzel halleri düşüyor zihnine… Gülümseyen halleri ve çocukça şımarışları...

O’nu izlediğimi farketmiyor bile… Yüzünde sevimli bir gülümseme, gecenin karanlığına dalmış onu düşünüyor. Saçlarını sevesim, kocaman bir aşk barındıran yüreğine, huzuru bırakasım geliyor… Gerçi en büyük huzur, onun olduğu kareler olsa gerek… İzliyorum sessizce… Dilinde o güzel ezgi “Eskitir adamı yıllar birden; formatlamak gerek yeniden/Bu hayat beni yordu dersen; aşkla yıkan o zaman, yenilen/Aşk olsun da, düş olsun/İster sonunda yaş olsun/Günler, gecelerde yaşananları/Kim unuttuysa taş olsun /Aşk olsun güzelim, aşk olsun”

O’nu izlediğimi farkediyor. Gözlerindeki gülüş, yüzündekinden büyük ve dönüp diyor ki; “Ben kimseye böyle aşık olmadım” … Anlatmaya başlıyor heyecanlı heyecanlı… O’nu böyle mutlu görmek ne kadar güzel…

Şu an neler yaptığını tahmin etmeye çalışıyor ve sevgiyle onu düşünüyor… Hava sıcak, sokak boş ve geceye özlem dolu bir tınıyla, O’nun sesi ekleniyor; “ İyi olmalı”….