"Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner"

Birçok insan tanırım gökyüzündeki kayan yıldızlar gibi kümelenmek için yer ararlar! Birçok insan tanırım yalnız yaşarlar, konu komşunun getirdiği bir parça ekmekle yaşama direnirler. Elalemin verdikleri ekmekten kalan birkaç kırıntı ile penceredeki gugukçuktan, ağaçtaki serçeden, kapıdaki itten, sobanın yanında kıvrılan kediden hep sevgi dilenirler; 

Ağızları güzel laf yapar, insanın hayranlık duymaması elinde değildir! Feleğin çemberinden çıktığını filan anlatırlar. Yaralıdır, hep şikâyet ederler birilerinden. Sanki dünyadaki herkes onlarla uğraşmıştır. Sadece kendilerine haksızlık yapıldığını düşünür ve asileşirler azıcık dürtsen! 

Bunu yaparken nedense kendi günahlarından hiç söz etmezler. Hep birilerinin kendilerine acımasını ellerinden tutulmasını beklerler... 

“Keser döner sap döner, gün gelir hesap döner” 

Hesap dönmüştür! Ve kabına sığmayanlar, yaşarken “Yok” sayılmanın ızdırab girdabına düşmüşlerdir! 

Ne büyük ceza; yaşarken “Yok” sayılmak! 

Oysa insan sağlığında kaldırabileceği yükün altına girmeli! 

M.Talip Girgin