“Sonsuzluk” Allah’a aittir…

Bir düşüncemi ortaya koyacağım, ama altından da kalkabilecek miyim, orasından çok emin değilim… Bir başka anlatımla, kendi kendime <ı>“Beyin fırtınası” yapmak istiyorum.

Düşüncemin çıkış noktası <ı>“Düşünce özgürdür, sınırlanamaz” görüşünden başlıyor. Geçekten <ı>“Düşünce” ne kadar <ı>“Özgür”dür ve sınırı da yok mudur?

İnsanlar <ı>“Özgür düşünce” sınırını <ı>“Yaşama” geçirirken de aynı <ı>“sınırsızlık” söz konusu mudur?

Elbette ki insanların düşüncelerinin önüne geçmek, düşünceleri sınırlamak olası değil, sonuçta o düşünceler <ı>“Beyin” fonksiyonları içinde oluşuyorsa, oraya girilmez ve sınır getirilemez.

Ama üretilen düşünceler, üretimden sonra şekillendirilmek üzere belli bir kalıba alınabilir, şekillendirilebilir.

Ya da düşünceler <ı>“Yararlılık” sıralamasına göre gerçekleştirilebilir…

Bu noktada geldiğim ara sonuç; <ı>“Sonsuzluk” sadece Allah’a aittir.

O halde <ı>“Düşünce” özgür olabilir, ama uygulaması <ı>“Özgür” değildir. Belli kalıpların içine oturmak zorundadır. Belki de o nedenledir ki Yüce Allah, birçok ayette <ı>“…düşünesiniz diye…” veya <ı>“…düşünmez misiniz” sözleriyle başlayan veya biten öğütler veriyor…

<ı>“Sonsuz düşünce özgürlüğü” gerektiğini savunanlar, düşüncelerine göre yaşamaya hakları olduğu savını ortaya koyanları bir araya toplasak ve onları örneğin Afrika Kıtası’nın bir yerine götürsek. Olabilecek her türlü olanakları ve lüksü de versek ve desek ki <ı>“Sizler, bundan böyle tüm özgür düşünceleriniz ile burada ve gerçek hayat içinde istediğiniz gibi, düşündüğünüz gibi özgürlük içinde yaşayabilirsiniz.”

Acaba ne olur?

Çünkü <ı>“Olağan tabiat koşulları içinde” sadece <ı>“Özgür düşünen insan” dışında da bir hayat var. Onlar da onlarla beraber aynı ortam içinde olacaklar.

Sebze-meyve ihtiyaçlarını karşılamak izin tarım yapacaklar, et ihtiyacını karşılamak için avlanacaklar. Bir başka anlatımla, hayatlarını sürdürmek uğruna ne gerekiyorsa, onları yapmak zorundadırlar. Kendilerine her türlü destek verildiği için de <ı>“İlkel yaşam koşulları” söz konusu da olmayacak.

Onlar, kendilerine sunulan bu hayat içinde yaşarken, elbette onlarla beraber <ı>“Tabii hayatın içinde var olan” diğer varlıklar da, aynı özgürlük içinde onlarla beraber olacak.

Örneğin, bir aslan veya bir sürüngen, timsah, aklınıza ne gelirse tabiatın içinde var olan…

Onlar da <ı>“Özgür iradeleri”ni yansıtarak orada olacaklar.

Yani, siz nasıl ki <ı>“Özgür düşünce ve iradenizle” yaşama hakkı istiyorsanız, sizin dışınızda kalanlara da aynı <ı>“Özgürlüğü” tanıyacaksınız.

Siz, temel hakkınız olan <ı>“Yaşama”yı sürdürebilmek için gereğini yaparken, diğer varlıklar da aynı şeyi yapacaklar ve birbirinize engel olmayacaksınız.

Etrafınıza <ı>“Çit çekip” onların özgürce yaşamalarını engellemeyeceksiniz örneğin!...

Olur mu?

Bilemiyorum, olur mu?…

Bana göre olmaz. Düşüncenin özgürlüğü arkasından giderken, sonsuzluğa değil, yararlarına bakılarak sıraya koymak gereği var gibi geliyor bana.

Düşünce, bir anlamda <ı>“Üretmek” için var. Üretimin de illa ki <ı>“Madde” olması gerekmiyor. Düşünerek <ı>“Düşünce” de üretilir. O halde, her düşünceyi <ı>“Yararlılık” kalıbının içine sokmak gerekir. Eğer düşünce bir nedenle <ı>“Kalıp” içine sokulacaksa, demek ki düşüncede <ı>“Sonsuz özgürlük” olurken yaşama uyarlamakta aynı <ı>“sonsuzluk” söz konusu değildir.

Galiba bunun adına da <ı>“Toplum içinde yaşama” biçimi diyorlar…

Bu yazıma <ı>“Yorum” yazarken <ı>“Ne kadar salakça bir düşünce” diyebilirsiniz, alınmam. Başka daha ağır bir şey de diyebilirsiniz, ona da alınmam. Çünkü başında da belirttiğim gibi <ı>“Altından kalkabilecek miyim, emin değilim” dedim.

Ama şu soruya cevap arayın lütfen…

Tamam, <ı>“Düşünce özgürdür” de <ı>“Düşündüğümüz kadar yaşama” ne kadar özgürdür? Sınırı nedir, nerede başlar, nerede sona erer?

Ya da <ı>“Düşünce özgürlüğü sınırsız” olunca <ı>“Yaşama da geçirmek sınırsız” mıdır?

Bulmak istediğim şey, bu sorunun cevabı…

Bana göre <ı>“Düşünce özgürdür” ama <ı>“Yaşamanın” sınırları vardır. O sınır da, diğer bir düşüncenin yaşam sınırında biter…

<ı>Ancak ve sadece “Allah” için hiçbir konuda sınırları yoktur…

İnsan, belli sınırlar içinde yaşamak zorundadır…

12 HAZİRAN 2008