1. kar savaşları

Orta okul yıllarım... İstanbul' a öyle bir kar yağdı ki okulumuzda mahsur kaldık... Neyse ki devlet babamız ders bitimini İÇİN 1 saat kala okulları tatil edebildi...
Herkeste bir heyecan var ki. Mantosunu giyinen, sırtına çantasını alıp koşa koşa bahçeye iniyor arkadaşlarını yaylım ateşine tutmak üzere kar topu stoğu yapıyordu...

Tabi herkes bu heyecanla kendini dışarıya atmak için koridora koşunca hep birlikte ezilme tehlikesi geçiriyorduk. Çocukluk işte normal hayatımıza kendimizce heyecan yaratıyorduk...

''1.KARTOPU SAVAŞLARI'' başladı, yoğun kartopu altında savaşırken sonunda bizde gazi olma şerefine ulaşıyoruz ve doğruca evin yolunu tutuyoruz.Annem yine kızacak ''bu soğukta hasta olacaksın, üstün başın ıpıslak yine kara yattın dimi?!?'' tabi peşinden bildik bir cümle daha gelecektir ''akşam babana seni söylemezsem...''. Çocuğum ben onlarımı düşüneceğim, banane!!Yolda bile hoşçakal demiyoruz, selamlaşmamız bile değişiyordu kar yağınca...Nasıl mı yapıyoruz ''iyice yuvarlayıp, sert bir hal alınca arkadaşımızın sırtına atıyorduk ve tabi ki küçük çatışmalarla bu vedalaşma tamamlanıyordu..

Bir de benim en sevdiğim hiç iz olmamış karın üstüne yatıp, kalkınca da çıkan vücud şeklime bakmaktı...Tabi sonra o zaman pantolon giyemiyorduk önlüğün altına şimdiki gibi;bacaklarım üşüyor eve gidip baktığımda kıpkırmızı olmuş bacağımı bir süre hissedemiyordum

Sonunda eve ulaştık ve annem sinirden köpürdü beni görünce...Her kış okul dönüşü ıslak gelmemden bıkmıştı o da yetmezmiş gibi grip olunca çileden çıkıyordu canım anneciğim...Benle kalsa iyi diğer kardeşlerim gelince aynı sahneler yaşanıyordu tekrar tekrar...Zavallı annem bu kadar çocuk onun tüm enerjisini alıyordu..Biz işin eğlencesindeydik...

Annem bu kadar kızsa da yeni giysiler getirir , mutfağa geçer 5 dakika sonra sıcak süt bisküvi ile geri dönerdi. Kıyamıyordu işte ana yüreği...Annemin bu davranışından dolayı(vicdan azabı galiba) evde 2 saat kalabiliyorduk...Sonra tekrar dışarı çıkardık bu sefer kızmazdı neden mi?Evin önüne dev bir ''kardan adam'' yapardık , bu fikir benden çıkmıştı..Demeyin''ne var herkes bilir kardan adamı evinin önüne yapmayı'' öyle değil işte...Bizim ev sahibinin ağzı durmazdı ''kapının önünü temizlenmeliymiş, binaya kar giriyomuş'' baya antikti.Mesela yazında ''kapının önünü pislik götürüyor diye söylenirdi''...Ben de işi oyuna çevirip mahalleden bir kaç arkadaşla bizim kapı önündeki karları hem temizlemiş olup hem kardan adam yapmış olurduk...Dışarıya çıkamayan mahalenin küçük veletleri bizim bu hummalı çalışmamızı cam arkasından izlerlerdi:))

Tabi bu sefer ilginç bir şey olmuştu...Bizim mahalle hep arnavutlardan oluşuyordu. Bana hep kibirli gelmişlerdir bi kere bile kar yağınca sokağa çıkmazlardı yok ayıpmış, yaşı geçmiş böle şeyler için...Kime ne ya istediğimi yaparım.Tabi onların en çok korktukları öğle oturmalarında onların dedikodularının yapılmasıydı ki haksız da sayılmazlardı ama hayat ikinci bir dünü vermiyor...

Bi baktım kadın erkek çoluk çocuk sokaklara inmiş bize katılmışlar...Sokakta sanki şenlik var, herkes gönlünce eğleniyor.Kesin bizden kıskandılar:)))Bütün mahalle çocuklar gibi eğlendiler, yetişkinleri o halde görmek çok güzeldi valla...

ahallemizin bu macerası bir saat kadar sürdü çünkü hava iyice kötüleşmiş, rüzgar eskilerin deyimiyle ''bıçak gibi kesiyordu'' mecburen erkenden eve girdik. Ben yine de büyük çoşkuyla eve girdim niye mi; sıcak süt ve kakao bizi bekliyordu...


İNŞALLAH BU SENE KAR YAĞAR DA BU SEFER BEN YETİŞKİN OLARAK ÇOCUKLAR GİBİ EĞLENİRİM...:))