1. Sonnet

Bir avuç arpa artığı bittiği yerde tükenik
Dor atın sağrısına kılıç gibi oturan
Gelmeyecek günlerin düşlerinde uyanık
Al şarabın denizinde içip içip kanmayan.

Tam göğsümün ortasında aşk yarası bir yanık
Bakıp bakıp çöllere Leyla’sını arayan
Tek kaldığı geceler yıldızlara uzanan
Gemilerin emdiği büyüttüğü karanlık.

Bilmiyorum bu kuşun evrendeki işi ne
Hemen hemen sönecek sarı mum alevinde
Yas tutar mevsimlercek çığlıkları dinmeyen.

'Sana kervanları yürüten ey ulu öncü dedim
Konukluğunu unutup yakarmaya koyuldum
Bir kez bile çekilip evrenimden gitmedin.'

Erdal Ceyhan