2001 yılından bir yazı

Her canın sıkıldığında ya da bunaldığında yaşamaktan kuytu bir karanlığa sığın… Yalnızlığına sarıl sımsıkı. Farkında mısın yalnızlığın hep yanında o seni hiç terk etmiyor. Karanlıktan sıkılıp bir ışık aradığında kaldır başını ve gökyüzüne bak… O senin gökyüzün, yıldızlarıyla ayıyla bazen kızıl bazen mavi bulutlarıyla senin kaçıp saklanabileceğin en güvenli sığınağındır o unutma.

Sakın o yıldızları kıskanma onlarda gördüğün ışıltıyı hiçbir insanın gözlerinde göremezsin. Bak gökyüzü yine cömertçe her şeyini veriyor insanoğluna. Kimi gün oda hüzünlenip ağlıyor veya büyük coşkusunu camına ard arda vuran kar taneleriyle anlatmaya çalışıyor. Senide paylaşmaya çağırıyor. Tüm insanlığı çağırıyor. Ama çoğu anlamaz bunu hayatın akışına kapılıp giden insanlar fark edemez, tabiatın sunduklarını. Çünkü onlar üstlerine ne giyerlerse giysinler günlük telaş hep ceplerindedir. Bir işçi tulumu ya da bir smokin değiştirmez bu gerçeği.

Sen onlardan biri olma. Yalnızsan sımsıkı sarıl yalnızlığına. Onunda tadını çıkarmayı bil. Sevdiğin, dostun, annen hep yanında olmasa da unutma gökyüzün her kafanı kaldırdığında orada olacak. Sen onu hatırla yeter ki. Ve hep cömert olacak sana karşı. Üstelik verdiklerini asla geri istemeyecek, senden fazlasıyla güçlü olduğu halde ezmeye çalışmayacak seni.

İnsanların hiçbirinde bulamazsın böylesi bir dostluğu. Hiçbiri böyle paylaşımcı olamaz kimseye karşı. Elbette ki sende… Onun için kıskanma yıldızları denizdeki yakamozlara ulaşmak için boşuna çabalama. Hiçbir zaman hissedemesen de avuçlarında onların hepsi senin için var.

Ve bu dostluğa verebileceğin en güzel karşılık o en sonda kalan görünmeyecek kadar küçük olan yıldızı bulmaktır. Bıkmadan saatlerce gökyüzüne bakarsan onu bulabilirsin. Ama sakın heveslenme ondaki ışıltıyı bile ancak yeni doğmuş günahsız bir bebeğin gözlerinde görebilirsin…

‘’Bu yazıyı 2001 yılında yani henüz 18 yaşındayken yazmışım. Eski günlüklerimden birinde buldum. Nelerden etkilenerek neler düşünerek yazdığımı şu an hatırlamıyorum ama hem sizlerle paylaşmak hem de bir daha kaybetmemek için virgülüne bile dokunmadan burada yayınlamaya karar verdim… Saygılarımla…’’