2007'de Zafer bayramını daha farklı, daha güvenli kutlamak istiyorum.

Büyük bayram

Tarih 30 Ağustos 2006 yi gösterirken, Türk Halkının temel degerleri degişmemiş olsa bile birçok değerin değismis olduğu cok kesin. "Büyük Zafer"den önceki Sakarya Savaşı dahil Kurtulus Savasını gercekleştiren halk ile bugünkü halk hiç bir bakımdan birbirine benzememektedir. Hatta ordumuzun bile anatomik yapısında ( ogün silahımız yoktu, askerin üzerine giyecek uniforması, ayağına giyecek postalı olmayıp kumanyasında sadece kuru –babam anlattı- peksimet vardı.), ciddi degisiklikler olmustur. Bugün ülkemizin icinde bulundugu (bence seferberligi gerektirecek kadar önemli ) kara günlerde herkes konusuyor , yazıyor.Deyim yerindeyse attılar mı mangal da kül bırakmıyorlar. Bu konusmaların ana teması ne kadar büyük millet oldugumuz, kimseye pabuç bırakmayacagımız kafamız kızarsa herkesi pisman edecegimiz vs vs. Belki bunlar dogrudur da ama ben Korkuyorum , hem de cok korkuyorum.Pisman edemeyecegimizden korkuyorum.Karsımızda düzenli bir ordu bile yok ki kiminle, nasıl nerede mücadele edeceksin?Bu mücadele de herkes, bütün millet bir araya gelebilecekmi ki? Alıstıklarından vazgecebilecek bir toplum var mı? Yalnızlastırılan Türkiye’ nin daha da yalnız kalarak gelirleri azaldıkca halka yansıyacak olan yoksulluga tepkilerden korkuyorum (Savasa ve fakirlige alışkın oldugunu sandıgımız Filistin de bile maaslar ödenmedi diye ayaklanmalar oldu) . Iki oğlum var kücüğu daha askere gitmedi, zamanı gelince elbet de gidecek ama ben annesi olarak da korkuyorum iste.Pis bir teroristin hain saldırısına hedef olacagından korkuyorum.Diger sehitlerimiz gibi iki gün sonra unutularak bir sonuc da elde edilemeyeceginden de korkuyorum.

Bence bütün bunların hesabı cok iyi yapılmalı.belki yapılıyordur da ama benim bunu bilmeye ihtiyacım var.Yarın ülkemi neler bekliyor, icinde yasayan butun insanlar nelere maruz kalabilir , nelere hazırlıklı olmalıyız? Siyasetcilerin günlük olarak olusturdukları politikaları dinlemekten sıkıldım artık.

Güvenebilecegimiz, tam yetkili birileri cıkıp bize bunları anlatmali diye düşünüyorum.

30 Agustos 1922 de Büyük Atatürk’ün üstün zekası ,liderlik gücü, bilgisi , ve Türkiye de yasayan bütün ırklardan insanların cesaret ve kararlılıgı ile düşmanı ülkemizden atmıstık. Bugün o ırklardan birinin cocukları var karsımızda.bazen yan komsumuz bazen kayınpederimiz, bazen gelinimiz, bazen patron ya da iscimiz hatta politikacılarımızın cocukları.Bir de dünyanın sahibi olduğunu acıkca beyan eden ABD. Bir çözüm bulmalıyız....hepimizin kabul edebilecegi , icimize sindirebilecegi Devletimizin üniter yapısı bozulmadan az zayiatla tekrar kurtulacagımız bir cözüm olmalı bu.Bir seyden cok eminim .Bugünkü politikalarla cözüm degil cözümsüzlüğe gidiyoruz.Diliyorum 2007 de zafer bayramımızı kutlarken yeni zaferden de umutlu olalım.