Bu Zafer bayramında kendimi kötü hissettim

Tarih 30 Agustos 2006yı gosterirken, Türk Halkının temel değerleri değişmemiş olsa bile bir çok değerin değişmiş olduğu çok kesin. "Büyük Zafer"den önceki Sakarya Savaşı dahil kurtuluş savaşını gerçekleştiren halk ile bugünkü halk hiç bir bakımdan birbirine benzememektedir. Hatta ordumuzun bile anatomik yapısında ( ogun silahimiz yoktu, askerin uzerine giyecek uniformasi, ayagina giyecek postali olmayip kumanyasinda sadece kuru –babam anlatti- peksimet vardi.), ciddi degisiklikler olmustur. Bugun ulkemizin icinde bulundugu (bence seferberligi gerektirecek kadar onemli ) kara gunlerde herkes konusuyor , yaziyor.Deyim yerindeyse attilar mi mangal da kul birakmiyorlar. Bu konusmalarin ana temasi ne kadar buyuk millet oldugumuz, kimseye pabuc birakmayacagimiz kafamiz kizarsa herkesi pisman edecegimiz vs vs. Belki bunlar dogrudur da ama ben Korkuyorum , hem de cok korkuyorum.Pisman edemeyecegimizden korkuyorum.Karsimizda duzenli bir ordu bile yok ki kiminle, nasil nerede mucadele edeceksin?Bu mucadele de herkes, butun millet bir araya gelebilecekmi ki? Alistiklarindan vazgecebilecek bir toplum var mi? Yanlizlastirilan Turkiye’ nin daha da yalniz kalarak gelirleri azaldikca halka yansiyacak olan yoksulluga tepkilerden korkuyorum (Savasa ve fakirlige aliskin oldugunu sandigimiz Filistin de bile maaslar odenmedi diye ayaklanmalar oldu) . Iki oglum var kucugu daha askere gitmedi, zamani gelince elbet de gidecek ama ben annesi olarak da korkuyorum iste.Pis bir teroristin hain saldirisina hedef olacagindan korkuyorum.Diger sehitlerimiz gibi iki gun sonra unutularak bir sonuc da elde edilemeyeceginden de korkuyorum.

Bence butun bunlarin hesabi cok iyi yapilmali.belki yapiliyordur da ama benim bunu bilmeye ihtiyacim var.Yarin Ulkemi neler bekliyor, icinde yasayan butun insanlar nelere maruz kalabilir , nelere hazirlikli olmaliyiz? Siyasetcilerin gunluk olarak olusturduklari politikalari dinlemekten sikildim artik.

Guvenebilecegimiz, tam yetkili birileri cikip bize bunlari anlatmali diye dusunuyorum.

30 Agustos 1922 de Buyuk Ataturk’un ustun zekasi ,liderlik gucu, bilgisi , ve Turkiye de yasayan butun irklardan insanlarin cesaret ve kararliligi ile dusmani ulkemizden atmistik. Bugun o irklardan birinin cocuklari var karsimizda.bazen yan komsumuz bazen kayinpederimiz, bazen gelinimiz, bazen patron ya da iscimiz hatta politikacilarimizin cocuklari.Bir de dunyanin sahibi oldugunu acikca beyan eden ABD. Bir cozum bulmaliyiz....hepimizin kabul edebilecegi , icimize sindirebilecegi , devletin uniter yapisinin bozulmadan ve az zayiatla tekrar kurtulacagimiz bir cozum olmali bu.Bir seyden cok eminim .Bugunku politikalarla cozum degil cozumsuzluge gidiyoruz.Diliyorum 2007 de zafer bayramimizi kutlarken yeni zaferden de umutlu olalim.