300 ün gücü

Bizim Türk filmlerinden alıştığımızın aksine, sayıca az oldukları halde, cesaretle düşmanları üzerine giden Bizans askerleri...

Savaş sahnelerinin görsel efektleri bakımından zirveye yürüyen prodüksiyon...

Kahramanlık, cesaret, ihanet...gibi çağların değişmeyen insani vurguları...

Uzaktan uzağa, benimle birlikte giden pencereme yansıyan, karlı dağların buğulu ve büyülü görüntüsü...

Şubat soğuğunun berrak mehtabı; ya da Şubat mehtabının keskin ayazı...

Ağır ağır çıkılan Kula rampaları... Mola yerine erişmenin sabırsızlığı içeresinde, bir gözle küçük televizyon ekranına bakılırken, öbür gözle elektronik saatin takibi...

İzmir-Kayseri seferi için şehirlerarası otobüsteyim. Otobüsümüz, çay, kahve gibi rütin ikramların yanısıra, otobüsün içerisine yerleştirilmiş televizyon ekranlarından film ikramı da yapıyor.

Bu sefer de tahilimize çıkan film; o günlerin sükse yapan filmi, 300...İranlıların, kendilerine karşı Amerikan propogandası diye suçladıkları için, bir yönüyle siyasi bir özellik de kazanan 300...

Ama ben filmi, yol yorgunluğu ve sözünü ettiğim mehtap manzaraları arasında, davet edilmeyen muhabbete misafir olan kulak gibi, uzaktan uzağa izleyebiliyorum. Bu yüzden de neyin ne olduğunu pek anlayamıyorum.

Peki, neyin ne olduğunu anlayamadığım bir film üzerine yorum yazmak, neyin nesi mi diyorsunuz.

Şunun şusu ki; bendenizin MB deki Üç yüzüncü blogunu okuyorsunuz.

Saygılarımla