36.İstanbul Tüyap Kitap Fuarında İmza Günüm

 Geçen hafta 10 Kasım günü 36. İstanbul Tüyap Kitap Fuarında yeni çıkan kitabım Kemanla Yolculuğun imza günü vardı. Bu benim ilk imza günüm. İstanbul dışında yaşadığım için ilk kitabım Gümüş Kaşıkların imza günü gerçekleşmemişti.

 Bir yıl içinde ikinci kitabım da yayına girince Tüyap kitap fuarında imza gününe katılmayı istedim.Yayın evim P Kitabın organizasyonu ile 10 Kasım saat 11 benim imza günüm olarak belirlendi. 

 Ben eşimle birlikte 9 Kasım günü Bodum'dan yola çıktım. 19 Ağustos 2015 tarihinden buyana bu benim ilk İstanbul'a gidişim.Amerika'ya giderken aktarma yaptığımızı ve yazlık Adamıza giderken civarına yaklaştığımızı saymazsak, kalmak amaçlı ilk gidişim bu kadar zaman sonra.

 İstanbul'un artan trafik sorunundan , inşaar gürültüsünden kaçarak kuş seslerini dinlemek, begonvilleri, seyretmek amacıyla sığındığımız Bodrum'dan ilk İstanbul'a gidişimiz.

 Atatürk Hava Lımanında inip de kalacağımız otele doğru yol alırken otomobilin penceresinden dışarı baktım. Puslu, kirli bir gökyüzü, betonlarla kaplanmış bu yerler. benim doğduğum, anılarımı biriktirdiğim şehre hiç benzemiyordu.

 Oteldeki odamız Marmara Denizi ve Büyükçekmece manzaralı harika bir odaydı, ama oradan da görünen deniz ve göl benim hatıralarımdakilere hiç benzemiyordu.

 Ertesi sabah kahvaltımızı ederken de manzaraya baktım ve gene hiç tanıdık gelmedi. Bütün bu meyusluğum sırf benim imza günüm için İzmir'den sabah erken uçakla gelen kızımın güneş gibi güzel yüzünü görünce hafifledi.

 İyi ki otelimiz Fuarın bitişiğindeydi ve bir otelin içinden geçerek fuara gidiyorduk ve fuarda kitapevimin standı otele en yakın bölümdeydi.

 Fuara girince hafta içi olmasına rağmen kalabalık ziyaretçi profili beni mutlu etti. Zaten bir gün önce de otele giriş yapar yapmaz  gidip standımın yerini keşfetmiş ve aynı kalabalığı o zaman da görmiştüm.

 Okullardan getirilen öğrenciler çok umut vericiydi. Daha sonra konuştuğum öğrenciler kitap fuarı ziyaretinin son anda söylediğini ve kitap alacak parayı ebeveynlerinden almadan gelmek zorunda kaldıklarını, bu sebepten çok istedikleri halde kitap alamadıklarını söylediler.

 Saat 11 de imza için masaya oturduğumda standın önünde ünlü yazarlarınki gibi uzun kuyruklar olmayacağını biliyordum.

 Ben bir sanat eğitimi kitabı yazmıştım. İsmi bile Kemanla Yolculuktu. Belki cinai bir roman yazsam veya bir aşk romanı, hele kapağında aşk yazsaydı daha dikkatını çekerdi standın önüne gelenlerin.

 İmza kuyruğunda saatlerce bekleyip, yazarla bir fotoğraf çektirmek için didişen kişileri görünce gıpta etmedim diyemem.

 Ne yapayım bu da benim kaderimdi.

 İki saatlik imza süremde eline kitabımı alıp inceleyen herkesi umutla izledim. Kimbilir belki kitabımı alır ve ben okuruma kitabımı imzalardım.

 Bu arada hiç mi mutlu olay olmadı. Kitabımı almak için büyük zahmetlerle gelen dostlarım, kitabımı beğenip alan ve imzalatan  okurlarım umutsuzluğumu bir nebze olsun hafifletti.

 Bu arada çok etkilendiğim bir olayı anlatmadan geçemeyeceğim. Üç tane 15,16 yaşında genç kız kitabımı inceledi , inceledi ve sonunda almak istediler. Paraları çıkışmadı. Üç kız ceplerindeki tüm paralarını birleştirip kitabımı aldılar. Bu ne güzel bir olaydı anlatamam.

 Kitabımın imza gününde çok fazla alan olmamıştı belki ama Burcu'nun bir konserinde söylediği gibi bazen 1 kişi 100 kişiye bedeldi.

 İmza günümün ertesi havaalanınına gitmek için aracımıza bindiğim zaman geride bıraktığım puslu ve gri şehre baktım. Bir daha gelişime daha aydınlık ve yeşil görürüm dileklerimi  mırıldandım sessizce.