800 Blog

Değerli Dostlar, bu okumakta olduğunuz yazı, naçizane bendenizin, bu sayfada kaleme almış olduğu sekiz yüzüncü blog yazısıdır.

Milliyet Blog yazarı olduğum gün olan 09/06/2006 tarihinden bu yana yaklaşık 1000 günü arkada bırakmışım.

Bu, uzunca sayılabilecek zaman zarfında, çok farklı konularda görüş, fikir, duygu ve düşüncelerimi; hüzün ve sevinçlerimi, beni okuyanlarla paylaştım. Çok büyük bir ekseriyeti benimle benzer yönde olan ve takdir hisleriyle dolu çok farklı geri dönüşler aldım. Tabi bu yorum-soru-mesajların içerisinde, yazdıklarımla taban tabana zıt tepkiler de vardı ki onları da çok sevdim.

Tamamının içinde, binde birlerle bile ifade edilemeyecek orandaki birkaç yorum-soru dışında, yazılarıma gelmiş olan tüm yorum ve soruları sayfamda yayınlayıp, her birine de cevap vermeye çalıştım.

Bana gelen mesajları ise her birini okuyup, muhatabıma yine mesajla cevap vermek suretiyle yanıtsız bırakmadım. Ancak almış olduğum yüzlerce mesajın, bana ve gönderenine özel olduğu düşüncesiyle hiçbirini sayfama koymadım.

Bu 800 yazımdan beş on tanesi var ki haberim olmadan, internet dünyasında çoktan meşhur olmuştu bile. Yüzlerce sitede, genelde adım, altında belirtilmeden yayınlanan yazılarımı çok karışık duygu ve düşüncelerle takip ettim. Mutlu mu olsam, öfkelensem mi bilemedim.

Bazı çok nezih ve takdir ettiğim sitelerden, yönetici ve sahipleri vasıtasıyla kendi sayfalarında da yazmam için davetler aldım. Bu tip teklifleri, prensip olarak, Milliyet Blog’ta yazdığım sürece, başka bir sitede yazmayı düşünmediğimi belirterek nazikçe geri çevirdim. Ancak birkaç site var ki burada yazdığım yazılardan arzu ettiklerini, iznim dahilinde ve düzenli olarak kendi okurlarıyla buluşturmaktalar. Ben de tıpkı diğer okurlar gibi yazım yayınlanınca haberdar olmaktayım.

Özetle, bu bin günlük ve sekiz yüz yazılık serüven bana müthiş bir yazma disiplini kazandırdı. Daha önce de yazmaktaydım ama saman alevi gibi parlayıp söner nitelikteydi yazma şeklim. Burada düzene girdim. Ve yazı
yazmak, artık hayatıma takılan ve lokomotifini hiç ama hiç bırakmayan kompartımanlardan biri halini aldı.

Ve teşekkürlerim. Değerli dostlarıma, sevgili Milliyet Blog yazar ve okurlarına, site yönetimine ve bu platformun ucundan, kıyısından, havasından, suyundan geçmiş ve tatmış kimler varsa herkese çok teşekkür ediyorum.

Burada, daha ne kadar süre açık tutabiliriz gönül evimizin kapılarını bilemem. Ama Milliyet Blog kapısından içeri adımımızı attığımız sürece çorbamız kaynamaya, sobamızın üzerindeki portakal kabukları o mis kokularıyla burunlarımızın direklerini sızım sızım sızlatmaya, penceremizdeki buğu usulca süzülüp akmaya devam edecek inşallah.

Her birinize ayrı ayrı; en derin ve kalbi selam ve muhabbetlerimi yoluyorum. İyi ki varsınız.