9 yaşında bir çocuğun gözüyle dünyaya bakmak...

İş eğitimi dersidir. Konu: Nükleer enerji

Öğretmen: Bunu anlamak için atomun ne olduğunu hatırlayalım!

Öğrencilerden biri: Atom maddenin en küçük parçasıdır öğretmenim..

Öğretmen: Aferim Nazcım, güzel!

Atomların daha küçük atomlara bölünmesi veya atomların birleşerek daha ağır atomları oluşturması sonucu çok büyük bir miktarda eneji açığa çıkar. Bu enerjiye nükleer enerji denir.

Öğrencilerden biri: Öğretmenim atom bombası böyle mi yapılır?

Öğretmen: "Evet, atom parçalanınca büyük bir enerji açığa çıkar. Radyoaktif çevresel kirliliğe yol açması nedeniyle son derece tehlikelidir. Tüm canlılara kalıcı zararlar verebilir. Örneğin; 6- 9 ağustos 1945 tarihlerinde 2.Dünya savaşında kullanılmıştır ve milyonlarca insanın ölmesine, kalıcı bedensel sakatlıklara neden olmuştur. Ve maalesef izlerini hala taşıyorlar.

Büyüyünce bu amaçla sakın atom parçalamayın" der.

Öğrencilerden biri: Öğretmenim insanlar neden biribirini öldürüyor, konuşarak anlaşsalar ya. Bir masaya otursunlar konuşsunlar, barışsınlar! Atomları parçalamasınlar, bombaları patlatmasınlar, anneleri babaları üzmesinler...

Öğretmenin gözleri dolar hem sevinçten hem çocuğun beklentisinden... Dersi insanların öldürülmemesi, konuşarak anlaşmanın önemi, kavga ve bombaların olmadığı bir hayatın daha güzel bir dünya olduğu yönünde tek tek öğrencilerin görüşlerini alır ve ders bitirir...

Öğretmen nükleer enrjiyi anlatacaktır oysa...

Öğretmen de dersini almıştır... Hala ümit var, çocuklarımızda ışık var, hayat sevinci var, kim ne derse desin. Bunlar geleceğin bilim adamları bu çocuklar geleceğin en küçük yapıtaşı ve asla parçalanmayacak olan atomları diye...