Cemre'yi gören var mı?

Bizim ulusal medyamız, doğayı fazla sevmez.
Bu yüzden de çevre-doğa haberleri ne televizyonlarda, ne de gazetelerde yer alır. Daha çok belgesel kanallarda izlemek ve yorumlamak fırsatı buluruz doğal hayatın kendisini ve yansımalarını.

Hayatı, yaşam alanlarımız özelinde düşünenlerin, bu aralar keyifli oldukları söylenemez. Çevre kirliliği, küresel ısınma gibi gerçekler insanları mutsuz etmeye yetecek gibi.

Biz doğaya aldırış etmiyoruz. Her ne şekilde düşünürsek düşünelim doğa da bize aldırmadığından, doğanın ortasında kendimizi keyifli belki de keyifsiz hissetmekteyiz.
Bunu en iyi zaman gösterecek.

Demem o ki; aslında aldırmak, doğayı fark etmek gerek. Doğa artık işi ciddiye almaya, işin keyfini kaçırmaya niyetli gözüküyor.

Muhtemelen doğa haberlerine ilk ilgi duyan haber editörünün, Şinasi Nahit olduğu bilgisi kalmış aklımda.

Ve denilir ki; sevmediği şımarık muhabirini ‘Cemre* düşmüş, git resimle’ diyerek ‘cemrenin resmini’ çekmeye göndermiş sayın Şinasi Nahit.
Üç gün gelmeyen muhabirin peşine ailesi, yakınları düşmüş ve resmini çekmek üzere muhabirin dağda ‘Cemre’ yi ! aradığını görmüşler, öğrenmişler.

O günden bu yana medyanın doğaya ilgisini, cemre resmi çekmek gibi algıladığı, yanlış bir tespit de değildir.
Özellikle televizyonlar doğa haberlerine çok yer vermezler.
Bunların nedenlerini saymak epey vaktimizi alsa da üç aşağı beş yukarı olası nedenleri bellidir.

Sayfalarda yer alması gereken haberleri denetleyen onay veren televizyon ve gazete editörleri de hepimiz gibi aslında birer köylüdür.

Doğa ve çevre haberleri onları sanki daha da köylü yapacakmış gibi geliyordur ve uzak duruyorlardır.

Ormanlar, denizler, nehirler, göller, dağlar, turnalar, kaplumbağalar reklam vermezler adama.

Doğayı yayınlamak için tanımak gerekir. Tuğba Ekinci ’yi İstanbul ’un bir yerlerinde bulmak, tanımak, ahbap olmak, arkadaşlık kurmak ve ekrana çıkartmak kolaydır. Ama yaban tavuğunu nereden bulacak editör?

Doğa ve çevre haberleri hem editörler için hem onların reyting kalabalıkları için eğlenceli değildir.

Diyelim ki stüdyoya oturmuş ve kahkaha atmak için bahaneye bakan bir güzel sanatçıya (!) önemli bir memleket sorusu olarak ‘Kiminle çıkıyorsun bu aralar?’ diye sormak eğlenceli.

Doruklardaki kartala ne sorulabilir?
Ve ne kadar ilgisini çeker reyting kalabalığının?
Damdaki kiremitlerin üzerindeki anne kediye sorsalar:
‘Yavrularını kim çöpe attı?..’

Kime ne Konya ’nın lağım suları ve pisliği Tuz Gölü’ne bağlanmışsa?..
Kime ne Ergene Nehri ’ne fabrikalar boyalı suları boşaltılıyorsa?..
Kimi ilgilendirir Alanya ’da üzerine otel yapılan kaplumbağa yuvaları?..
Kim merak eder tarım ilaçları ile tükenen kınalı keklikleri?..

Ancak şu anda yazmakta olduğum yerel sitemiz Mengen.Gen.Tr. yi ayrı tutuyorum. Gerek yönetimi gerekse okur ve ziyaretçilerinin çevre ve doğaya karşı ne kadar duyarlı, sorumlu olduklarını çok yakından bilmekteyim.
Onlar doğaya aldırdıkları ve işin keyfinin daha fazla kaçmaması ya da ileride nostalji olsun diye belki fotoğraf çekerek güzellikleri görüntülemeyi hedeflemişler.

Çevre dostları, doğa sever fotoğrafçılar, dağda Cemre ’yi değil ama doğal tabiat ahengini, güzellikleri ve cemre ile başlayan tabiatın uyanışını mutlulukla resmediyorlar, güzellikleri keşfediyorlar, keşif ettiklerini fotoğraf makinaları ile ölümsüz kılıyorlar.
Yüreklerinde geliştirdikleri sosyal sorumluluk projelerini bir nevi hayata geçiriyorlar.

Çevremizi, doğamızı en güzel yanlarıyla resmediyor, paylaşıyorlar.
Ne mutlu onlara ve bizlere.

Onlar şımarık muhabir örneğinde olduğu gibi cemreyi aramıyorlar. Cemre’nin yarattığı doğal değişimin, tabiatın uyanışının en güzel karelerini resmedip, bizlere ulaştırıyorlar.

Çevre ve doğa tutkunu, yurdumun güzelliklerinde yaşayan, sılada var olan, emeğinde, aşında, yüreğinde çiğ gözyaşları saklı, yüreği ve yüzü sevgi yüklü doğa dostları; siz, biz, hepimiz ülkemizin çerçevelenmiş güzellikleriyle gurur duyuyor, tabiatının ahengini fotoğraflarla da olsa gelecek nesillere aktarmanın mutluluğunu yaşıyoruz.