Bir süreliğine Ülkeme veda ediyorum.

 Bugün İzmir'de son günümüz. 24 Saat sonra çok uzaklara giden bir uçakta olacağız bir aksilik olmazsa. Bir aksilik olmazsa diyorum çünkü insanız can taşıyoruz, Bir kaza , beklenmedik aksi bir sağlık sorunu bu gidişi engelleyebilir. Veya çevrede olabilecek bir terslik .Kısacası herşey yolunda giderse şu saatlerde THY İstanbul-Atlanta uçuşunu yapacak uçağa binmiş olacağız.Atlanta'ya THY uçuşu daha çok yeni 16. Mayıs 2016 tarihinde başladı ve dün gazetelerde okuduğuma göre yüzde yüz doluluk ile uçuyormuş. 

Yarın sabah ılk uçuşumuz İzmir-İstanbul.Daha sonra İstanbul-Atlanta ve en sonunda Atlanta-Pensacola.Anlaşıldığı gibi çok uzun ve meşakkatli bir yolculuğumuz var. Toplam 24 saat sürecek olan bu uçuşun sonunda 2014 yılı Eylül ayından beri görmediğim kızım Burcu Göker'e kavuşacağım.

 Yolculuk süresi uzun ve mesakkatlı ama tek mutluluğum büyük kızım, torunum ve eşimle birlikte gidiyor olmam. Yalnız yapma zorunluluğunda olsam bu yolculuğu sanırım çok daha zor olacaktı. Hele son aylarda geçirdiğim ameliyat düşünülürse imkansız bile denebilirdi bu yolculuğa.

  Burcu'nun bir bebek sahibi olacak olması  ve bizim onu bu zor günlerinde yalnız bırakmama isteğimiz bu zorlu yolculuğun baş sebebi. 

 Umarım Burcu doğum için bizim gelişimizi bekler. Zira her an ağrısı tutuyor ve doğum yapma durumunda. 

 Yarın başlayacak bu yolculuğumuz gene bir aksilik olmazsa uzun sürecek gözüküyor. En az 5.6 ay geri dönmeyi düşünmüyoruz. Bebeğini büyütürken Burcu'ya destek olmak niyetindeyiz bir süre.

 Bu kadar ay geri gelmemek demek ülkemle uzun bir süreliğine vedalaşmak demek.

 Gerçi ben alışkınım. Yıllar önce Paris'te Burcu'nun eğitimi için bulunurken de böylesine uzun süreler uzak kaldım ülkemden. İlk zamanlarda biraz özlüyordum ama daha sonraları alıştım. Uçağa binip yola çıktığımızda ülkemi, geride bıraktıklarımı düşünmemeyi öğrendim zaman içinde. 

 Zaten yurt dışında yaşayacaksanız geride bıraktığınızı fazla düşünmemeye alışacaksınız.Yanlış anlaşılmasın bu vefasızlık değil. Gene seviyorsunuz geride bıraktıklarınızı ama bu sefer uzaktan seviyorsunuz

 Hem bu sefer daha şanslıyım.Eşim, büyük kızım, torunum yanımda. Diğer torunum ve damadım da okullar tatil olunca gelecekler yanımıza. Anlayacağınız geride bıraktığım pek kimse yok. Belki mandalina bahçelerimi, begonvillerimi, kuşlarımı özlerim. Ama inanıyorum ki ben Florida'da da bahçede sevecek çiçekler , ağaçlar bulurum.

 Ülkeme bir süreliğine veda ediyorum. Eskilerin bir sözü vardır. 'Gidip de gelememek, gelip de bulamamaka var .'derdi büyüklerimiz.

 Ben geri döneceğimizi ve dönüşte ülkemi , sevdiklerimi, ağaçlarımı, kuşlarımı yerinde bulacağımı umut ediyorum.

 Gerçi komşu mandalina bahçesinin duvarına satılık ilanı asıldı biz gitmeden. Dönüşte mandalina ağaçlarını kesilmiş ve yerine beton bir site inşasına başlanmış bulabilirim.

 Ne diyeyeyim şimdilik hoşça kalın.Yazılarıma bundan sonra Amerika'dan devam edeceğim.