Doğadaki En Büyük Güç

Antik Çağ' da anlatılanlara bakılırsa eğer; Eski Yunanlılar' ın efsanevi tanrıları, kralları Jüpiter' in emrinde, Titanlar' ı iktidardan uzaklaştırmışlardı. Titanlar da, bu yeni tanrıları iktidar hırsızlığıyla suçlayarak, oturdukları Olimpos Dağı' nı ele geçirmeye kalkışmışlardı.

Titanlar, gökyüzüne çok yakın bulunan tanrılar sarayını ele geçirmek için kayaları üst üste yığdılar... Taraflar arasındaki çatışma çok şiddetli oldu ve çok kan döküldü. Bu amansız savaş uzun yıllar sürdü. Sonunda gizli silahı, şimşeği düşmanlarına karşı kullanan Jüpiter isyancıları galip geldi. Lâkin dünya bu esnada harabeye dönmüştü. Titanlar' ın üst üste yerleştirdikleri kayalar yıkılmış, her tarafı altüst etmişti. Galip tanrıların kralı bu üzücü duruma bir son vermek istedi ve bitkilerin tanrısı Flore' u çağıran Jüpiter ondan, yeryüzünü bu çıplak görünümden kurtarmasını istedi. Bir müddet sonra dağlar, ovalar yeşerdi, her taraf çiçeklerle bezendi...

Bu öykü Antik Çağ' da yaşayanların çok sevdikleri bir simgeyi dile getirmektedir. Bu insanlara göre bitki örtüsü her zaman için her şeyden daha güçlüdür, daima yenilenir, çıplak toprağı örter.

Bitkilerin sabrı tükenmek bilmez... Sel baskınları, yangın, don, hatta bir yanardağ patlaması gibi doğal afetlerden sonra dahi toprağı yeniden fethetmek için saldırıya geçerler. Savaş alanlarının yanık toprakları ya da bir deprem sonucu yıkılmış bir evin kalıntıları üzerinde, iki taşın arasında büyümeye başlayan küçücük bir bitki, yakında orada her şeyin yeniden başlayacağını haber verir; yaşamın her şeyden daha güçlü olduğunu belirler.

Bir bitki, en sarp kayaların arasında bile, rüzgârın bir avuç toprak doldurduğu bir kovuk bularak orada kök salar. Bitki örtüsü yeryüzünde hep yayılmak ister, önüne çıkan her şeyi örter. Bir giriş noktası buldu mu, hele yeteri kadar zaman da varsa, terkedilmiş evlere dahi girer. Dağlara saldırır, karlı yamaçlara kadar tırmanır; bir buzulkar erir erimez nemli toprağın üzerinde beliren küçük yeşil yapraklar bitki örtüsünün oraları da ele geçirdiğini kanıtlar.

Bitki, en sert hava koşullarına bile dayanmayı göze alır; kutup bölgelerine, çöllere mümkün olduğu kadar yaklaşmak, sokulmak için dayanma gücünün sınırlarını zorlar. Eğer dikkatli aranırsa, yeryüzünün her yerinde, kutupların buzlarının ya da en kurak çöllerin en kızgın taşlarının üzerinde dahi, klorofil mucizesini yinelemeye can atan bitkisel tohumlar bulunduğu farkedilir.

Toprağın içerisinde bir su deposu kazılsa ve duvarları da betonla sıvansa, birkaç ay geçmeden deponun her yanı yosunlar tarafından işgal ediliverir. Yaz mevsiminin sonunda, eğer sayfiyede eviniz varsa bahçesine bir tahta parçası bırakın bakalım... Ertesi yaz tekrar gittiğinizde tahtanın yosunlarla kaplı olduğunu göreceksiniz.

Kum zerrecikleri arasında bir nebze nem arayan küçücük bir filizin toprakta kök salması, havayla mümkün olduğu kadar fazla temas etmek için bir yaprağın büyüyüp gelişmesi, ışık enerjisini toplayan klorofil moleküllerinin uğraşı, bütün bunlar bizlere doğadaki küçük, önemsiz olaylar gibi görünebilir. Hâlbuki minik bir ot parçasının içerisinde, doğanın tüm gücü gizlenmektedir.

İNSANOĞLU İÇİN DİDİNEN YEŞİLE MUHALEFET OLMAYALIM!.. BİZ DE KENDİMİZ İÇİN BİR ŞEYLER YAPALIM!.. LÜTFEN DOĞAYA VE YEŞİLE SAYGILI OLALIM!!!