Utanan Adam ve Özür Diliyorum Kampanyası

Bundan tam on gün önce kısacık bir blog yayınladım sayfamda. Metin aynen şöyleydi:

“<ı>Birinci Dünya Savaşı'nın yaşandığı ve İstiklal Savaşı'mızın da arifesinde olunan günlerde, ülkemizin doğusunda bulunan illerimizde cereyan eden ve sadece bir tek etnik grubun değil, genel halkın etkilendiği nüfus hareketlerinden dolayı akıllarınca ‘Özür Diliyorum’ kampanyası başlatan, kerameti ve aydınlığı kendinden menkul aydınlar(?) yetiştirdiğimiz için...


Başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere kendilerine çok şeyler borçlu olduğumuz, o dönemin vatan ve milletperver; siyaset ve devlet adamlarının, komutanlarının, asker ve sivil halkımızın her birinin aziz hatıralarından, defalarca özür diliyorum !!!”

Ve işin tarihi, bilimsel gerçeklik tarafına falan da bilerek girmedim. Çünkü gerçekten gına geldi insanımıza bu konulardan artık. Bu mevzu, yerli ve yabancı birtakım çevrelerce, kreş çocuklarının oyun hamuru gibi, istedikleri forma sokabildikleri bir yumuşak konu olarak ve temcit pilavı gibi ısıtılıp ısıtılıp sofraya getirilen bir acayip hadisedir.

Ancak bugün, sözkonusu bloguma, isminin Mehmet Mehmet olduğunu ifade eden bir okur tarafından yazılmış yorumu aldığımda, inanın çok üzüldüm. Sevgili Mehmet Mehmet Beyefendi bakın ne yazmış yorum olarak:


”<ı>Bu inkarcı politikalardan ve sizin gibilerden dolayı ülkemden, bu ülkede yaşadığım için kendimden utanıyor ve bütün dünya halkından ÖZÜR DİLİYORUM...”

Yorum sahibi okurun özür dilediği bütün dünya halkları içerisinde kimler var biliyor musunuz? Tabi ki biliyorsunuz ama benimkisi tekrar olsun:

Afrika gibi koskoca bir kıtanın iliklerine kadar kanını emenler. Aborjin denilen Avustralya kıtasının asıl sahiplerini köleleştirenler. Kızılderililerden, ata topraklarını alıp bir de onları, kendi vatanlarında ikinci sınıf vatandaş konumuna düşürenler. Gazi Mustafa Kemal gibi bir liderin önderliği olmasaydı, Anadolu denilen kadim toprakları ve kültürünü, parça parça, ilmik ilmik bölüşmeye kalkanlar. Medeniyet beşiği Avrupa’nın ortasında din yüzünden, mezhep yüzünden birbirlerinin derisini yüzen, kafalarını kesenler. Daha beş-on sene önce dahi Bosna’da, binlerce insanı yerinden, namusundan, ırzından, vatanından, dilinden ve canından edenler. Sırf Musevi oldukları için binlerce insanı öldüren, sabun fabrikalarında yakan, sürgünlere gönderenler. Kafkas halklarını, Orta Asya’lı Türk topluluk ve devletlerini yıllarca sömüren, petrolünü, doğal gazını, emeğini ve tüm varlıklarını kullananlar. Sırf derisi siyah olduğu için ve beyaz derili olmak çok matah bir şeymiş, bir marifetmiş gibi daha düne kadar ırkçılık yapanlar...

Bunlar benim hemen aklıma geliverenler.

Birileri bu toprakların insanlarına “...<ı>ülkemden, bu ülkede yaşadığım için kendimden utanıyor ve bütün dünya halkından ÖZÜR DİLİYORUM...” dedirtebiliyor. İşte işin en acı tarafı bu olsa gerek değil mi?

Bizi, hiçbir güç, asırlar boyu birlikte yaşadığımız Ermeni, Rum, Musevi kardeşlerimizle düşman edemeyecek. Bu topraklar, bu tip aşağılık oyunları çok gördü, çok yaşadı.

Ben, on gün önce yazdığım ve yukarıda tekrar bilgilerinize sunduğum yazımı*, bu duygu ve düşüncelerle kaleme aldım. Ve yine aynı ben, yani Mehmet Mehmet Bey’in benim gibi insanlardan dolayı bu ülkede yaşadığından utandığı Ben, bakın yaklaşık iki sene önce de bir başka yazı** kaleme almıştım. Ve su, çatlağını bulmuştu.

Ve o yazım sayesinde tanışma fırsatını bulduğum blog yazarı dostumuz, Kıymetli Ohannis Bey’in şahsında, tüm Ermeni kardeşlerimize sevgi ve saygılarımı yolluyorum. Bizler, bu toprakların acılarını birlikte yaşadık, kıymetlerini beraber değerlendirip, kaderine hep birlikte razı olduk. Bundan sonra da öyle olacak. Ve bu kadim topluma, nifak ve fitne tohumları ekmeye çalışanlar, nasıl düne kadar var oldularsa, bugünden sonra da maalesef ki varolacaklar.

* "Özür Diliyorum !!!": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=148411

* "Su, Çatlağını Buldu": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23709