Dün sabah İzmir, aşık olmuş gibiydi

Yedi yaşındaki oğlumla sohbetteydik. Ve genelde olduğu gibi yine beni şaşırtan sözlerinden birini sarf etti ki yazmasam olmayacaktı:

“<ı>Babacığım” dedi. “<ı>Bu sabah İzmir, aşık olmuş gibiydi.”

İrkildim bir an yerimde. Ulan dedim, hesapta yazıyoruz-çiziyoruz kendi halimizce. İzmir sevgimizden dem vuruyoruz. Çocukluğumuzdan beri ayda dört-beş kitap devirmekle, kültürle yatıp, sanatla kalkmakla falan övünüyor, aslında övünmüyor da bu durumumuzla mutlu oluyoruz. Ama böyle bir cümle kuramadık bugüne dek.

“<ı>Bu sabah İzmir, aşık olmuş gibiydi.”

Dur dedim içimden. Bunun arkası gelecek. Ve bizim oğlanı ürkütmeden kurcalamaya başladım.

“<ı>Nasıl yani Babacığım? Bir şehir nasıl aşık olur ki?”

“Aşık olmuştu Babacığım, inanmıyor musun bana? İzmir, bu sabah aşık olmuş gibiydi.”

Kendimi, yedi yaşındaki bir insanın dünyasının derinliği ve enginliği karşısında ufalmış ve ezilmiş gibi hissettim biraz ama sormaya devam ettim.

“<ı>Peki nereden anladım Babacığım, İzmir’in aşık olduğunu?”

Of Babacığım, of. Sen de bir şeyden anlamıyorsun der gibiydi bakışları. Önce dudaklarını sıktı biraz, kıstı kömür karası zeytin gözlerini ve başladı anlatmaya, yavrum benim:

“<ı>Babacığım, aşık olan insanların kalpleri tıpır tıpır atar ya. Hani Annemle Seninki de öyle olmuştu ya. İşte bu sabah da tıpır tıpır yağmur yağıyordu. İzmir aşık olmuştu Babacığım, ben gördüm. Gerçekten inan bana.”

Gözlerim doldu, zorlukla yutkundum, tam bir şeyler söylemeye çalışıyordum ki devam etti:

“<ı>Ha bir de aşık olanların gözlerinden, kalp şeklinde şimşekler çakar ya. Bu sabah İzmir’de de şimşekler çakıyordu. Gökyüzünden kalpler fışkırıyordu.”

“Evet Babacığım, evet. Doğru söylüyorsun, bu sabah İzmir aşık olmuş gibiydi” diyebildim, dilimle dişimin arasından.

Ensesine düşen ipek saçlarının arasına burnumu soktum, önce bir karıştırdım saçlarını burnumla, gözyaşlarımla ıslattım, sonra ciğerlerimi patlatırcasına içime çektim mis kokusunu. Toprağına yağmurun bereketi düşmüş İzmir kokuyordu.

Ve şükürler ettim Tanrıya. Bana, yedi yaşındaki bir çocuğun dünyasından da bu kenti sevdirebildiği için. Ve O, sevgi yürekli yedi yaşındaki çocuğa “<ı>baba” olabilme imkanını bahşettiği için.

İyi ki varsın be çocuk...



@İki sene önce bugün "İhbar Ediyorum, Karım Bir Rejim Düşmanı": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23539

@İki sene önce bugün "Loto Sonucu Bekler Gibi Karne Beklemek": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23566

@İki sene önce bugün "Milliyet Blog, İsveç'ten Böyle Görünüyormuş": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=23607