" Kış Güneşi" acımasız, bilir nasıl arandığını, nasıl beklendiğini, ne kadar özlendiğini… kurnazdır, çıkmaz inadına, daha gereksinilmek daha beklenmek..
Duvar sessiz, duvar tepkisiz ağlamaz, gülmez, hüzünlenmez isyan etmez... adı belli duvar... davar uysal davar çekilir, davar sürülür itirazı yok uysal m..
sözcük düştü üstüme hepsi iki sözcük tam yüreğime sessizce… tanıdım suskunluğundan söyleyeni sendin dokundu acıttı eğilmedim kırıldım… gö..
İster bağışla ırmak, istersen bağışlama şemsiyesiz, gözlüksüz gökyüzüne bakarak, sana ulaşamadan yüzümle buluşturdum, bu günün yağmurunu gözlerimle yıkadım aldığım..
Hiç sevmedim seni şehir, hiç ama hiç. Ne ışıklarını, ne gökyüzünü, ne yağmurunu, gökkuşağını bile. Oysa ne çok severim onu Çocukluk düşlerimin en güzel..
Deniz’im ne zaman seni yazacak olsam umarsız kalırım tutulur elim yakıştıramam hiçbir sözcüğü bildiğim her şey terk eder beni bulamam anlatamam gözlerin gelir yapışır ..
İlk göz ağrın benim, en çok benim annemsin Seni en çok yaşayan En çok bilenim Çektiğin dertlerin Çilelerin, yoklukların, zorlukların Döktüğün gözyaşlarının
Bir varmış bir yokmuş güneş ve yağmur henüz dostmuş kardeşçe paylaşırlarmış dünyayı sahilde bir kadın Bakmakta zorlanırken Akdeniz güneşine şakacı bir dost gibi ..
dudaklar gülümserdi gözler hüzün yağdırır gülmelerin üstüne ıslanırdı gülüşler gölgede kalır üşürdü …… sesler susar..
Konya Ereğli doğumluyum, öğretmenim. Evliyim bir kızım var. Mersin'de yaşıyorum, şiir ve deneme yazı..