Işıltılı dünyanın cafcaflı detaylarıyla kuşanmış, kendine insan diyen ırka sesleniyorum, sahne sizin! Sahte duygular, kırılgan hayatlar, yaz ayında giyilen boğazlı kazak..
Zihnimizin ördüğü kalın ve yalıtımlı duvarlardan, ancak özgürleşen benlikler kanatlanarak çıkıyordu. Derin çukurların arasında çocuklar gibi sekerekten geçiyor hayat denilen. G..
“Tırnaklarım acıyor” dedi ve ağladı. Gözyaşları gönlünün en derinliklerindeki kuyulardan geliyordu, öylece zahmetsizce... Hayata tırnaklarıyla tutunmak! Kendi bildiği doğruları asla özgürce yapamam..
Bir kimse, nazikçe veya alenen de olsa haksızlık yapılışına öfkelendiğinde; Bağırıp çağırmıyor, hesap sormuyor, intikam peşine koşmuyor ve çekip gitmiyor. Sadece yüzüstü kapanıp çocuklar gibi hıçk..
İstanbul'da doğdu. İstanbul'da yaşıyor. Evli, ev hanımı ve çocuklarının annesi. Aklına estikçe yaza..