Karanlığın dilinde söylenmemiş sessizlik kalmamıştır. Zira tüm sessizliklerin gölgelerde resmedilmiş halidir gece. Kimine göre kuytu, kimine göre pus, kimine göre aydınlık, kimine göre de kendine k..
Okunmamış bir kitabın satır aralarında unutuldu hayata dair gerçekliğim ve isimsiz bir mülteci misali gezindim yokluğun diyarında. Dört nala koştuğum yol, gecenin serseri karanlığın..
Gece derin bir sessizlik. Keder ile kader arasında çizilmiş buruk bir karanlık. Avucumda biriktirdiğim bir sürü yaşanmışlık, kaybettim, hepsini dünde bırakamazdım ya, bazısı ateş olup yakıyor derin..
Hayat bize her zaman bir beden büyük geldi, yinede üşenmedik yaşamaya. Zira bizler yokluğun deminde büyüyen çocuklardık. "Nasıl olsa seneye giyer" derdi annelerimiz.Bizler umudun büyüttüğü çocuklar..
Kaç dilde söylenir içinde ki sessizlik? Kaç dilde lal kesilir sözcükler? İnsan ki hacmi kadar yer kaplıyor alemde ve nefessiz yol alıyor canhıraş... Gece ..
Bazı zamanlar herkesin hayatında "dış kapının mandalı" gibi hissederiz kendimizi. Çünkü öyle hissedelim isterler! Peki biz gerçekten öyle mi hissederiz? İçten içe biliyorken kendi değerimizi neden ..
Nasırlı yüreğim, bakma yüzüme! Gözlerim saklayamaz heybemde ki tufanı. Adına saklı dediğim başıboş tümcelerin istilası altında yıkık bir şehir misali kimsesizliğim... Nasırlı ..
Hayat, su sızdıran testi... ... Kırık dökük hikayeler barındırıyoruz ömrün gelgit sağanaklarında. Üstümüze yağan yağmur kesik birer iz bırakıyor, tuz basılan yaralarımızda.. ..
Bazen alfabe biter, söz biter, cümle biter... Bazen hayat sadece zulmetmeyi adamlık sayanlara kalır. Ölülerimizi toprağa gömdüğümüz gün, kimsesizliğimiz çırılçıplak ortada kalır. Bu dünya adil, adi..
Kimsenin kimseden bir yere gittiği yok. Herkes içinde yaşatıyor sürgünü olduğu yüreğin efkarını/yaşanmışlıklarını. Kimsenin kimsenin yarasını unuttuğu yok. Kimse olanın, yar..