Kendime gelsin bu yazı... Sanırım uzun zamandır kendimin keşfine hasret kaldım, hayat telaşesi işte... Uzun zamanlarım olur hep benim düşünmeye derin vakitlerim. Hiç durmayan kum saatine hapsettiğ..
Bütün olay kendi dünyamda dönüyor... Günün yorgunluğunu, bir kaç satırla hafifletmeliydim. Şimdilerde, konu olan her başlığı yazabilirim. Kendimi ertelediğim zamanlarda, ne kadar yalnız kal..
Yeryüzü belkilerle dolu... Kimbilir, belki de yaşanacak çok şeyimiz vardı... Dayan yüreğim, gelmeyecekler biliyorsun. Şimdi nerden anlatsam gidenlerimi, veda ettiklerimi..
Her nesnenin bir bitimi vardı... Biz çocukken ne güzel çocuklardık. Her mevsim yazdık, hiç gelemeyecek birinin yokluğuna sarılmak oldu hayallerin en büyüğü, gidenlerin döneceğine inan..
Hatıra defterleri gibi hayat dediğimiz o ince çizgi. Önce güzel başlar herşey satırlarda olduğu gibi, sonra yerini teker teker vedalara bırakır yine güzel anlar. En güzel hatıralarla dolu çerçev..