Hayat bize her zaman bir beden büyük geldi, yinede üşenmedik yaşamaya. Zira bizler yokluğun deminde büyüyen çocuklardık. "Nasıl olsa seneye giyer" derdi annelerimiz.Bizler umudun büyüttüğü çocuklar..
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı sessizliğin gölgesinde aralanır kederli gözyaşlarım. Avuçlarımda kor bir umut... Siyahi pençesinde kan gülleri büyütür, yitik düşüncelerimin gri topraklarında rüzgara..
Kimsenin kimseden bir yere gittiği yok. Herkes içinde yaşatıyor sürgünü olduğu yüreğin efkarını/yaşanmışlıklarını. Kimsenin kimsenin yarasını unuttuğu yok. Kimse olanın, yar..
Ve işte bazen hayatta sus payı kadar severiz kimi anları. Derin bir ruh sarar bedenimizin kördüğüm hallerini. Ellerimiz çene altı kilitlenir suskun düşüncelerimizin gölgesinde. Gözlerimizde umuda d..
Ve zaman lal kesildi. Zira hiç bir dilde karşılığı kalmamış bir sesssizlikti heybemde, umut... ... Bu coğrafyanın tarihinde kambur bir sancıdır insan olmak. Çorak küf kokulu..
Bazen unutursun dünden yaralarını. Ama işte insan bu yaaa! yine gelir sana kim olduğunu hatırlatır. Nerde durman gerektiğini, sınırlarını, çizgilerini... Tek bir cümle ne kadar çok şey götürürmüş i..
Kaybolsam alemin toz zerresinde.Acıyla yontulmuş ağıtlar ağır basıyor yaşanmış saydığım dünlere. Kaybolsam yetim bırakılmış ömrümün çocuksu hıçkırıklarında, zira kimseler fark etmez olmamış bedenim..
Bazen alfabe biter, söz biter, cümle biter... Bazen hayat sadece zulmetmeyi adamlık sayanlara kalır. Ölülerimizi toprağa gömdüğümüz gün, kimsesizliğimiz çırılçıplak ortada kalır. Bu dünya adil, adi..
Gece derin bir sessizlik. Keder ile kader arasında çizilmiş buruk bir karanlık. Avucumda biriktirdiğim bir sürü yaşanmışlık, kaybettim, hepsini dünde bırakamazdım ya, bazısı ateş olup yakıyor derin..
Karanlığın dilinde söylenmemiş sessizlik kalmamıştır. Zira tüm sessizliklerin gölgelerde resmedilmiş halidir gece. Kimine göre kuytu, kimine göre pus, kimine göre aydınlık, kimine göre de kendine k..