Hangi gök/yüzüne bakmalıydım bilemiyordum. Anlaşılması bu kadar güç müydü bu düşlü gözlerinin, rengi belirsiz miydi bu bahar açması gereken yüreğinin, umursamaz mıydı yaşanmışlıklar yine, acı bir r..
İnsan her anında hatırlar mı aynı gözleri... Bakar mı özler mi hiç bu kadar? Hayatın en gerçek anlamı sevgi sanırım.Eğer bunu taşıyan bir yürek varsa; sakladım işte bende o yüreğe düşlerimi.....
Güneşi görmek mümkün mü gece karanlığında, ya gözlerini...Onlar var mıydı zaten bu koca boşluktan oluşan dünyada?Yoksa yeni mi farkediliyordu ıssızlaşan yüreğimde, anlayamıyordum.Yağsın ..
İşte gidiyorum gök / yüzüm.Bir daha belkide hiç gelmeyeceğim buralara...Belki ara sıra bulutlara uğrarım ama konuşamam, Ağlarım sadece gizlice...Git demeseydi anlardım elbet hüzünlü gö..
Bazen mütevazı bir pembeydi o duygusal haliBazen de sükutu hayaldi, görmezlikten gelmek kadar sessizlikti aşktan istifa hali…Şoke olmak, paniğe kapılmamak, elde değildi o görünmeyen..
Yok yok ben iyi değilim anlıyorum kendimden… Sana gelesim gelmiş ben anlıyorum halimden… Böyle bir mum ışığı arar olmuşsa gözlerim, bir damla tuzlu su ve de hüzün basıyorsa her an… Zalimlerin oc..