Bundan sonraki hayatımın ilk günü

Nuh: Buyuk Tufan filmini seyrettim dün ve yıllardan sonra eşim ve ben nihayet bir film seyretmeye gitmiştik.

Evet, kabul etmeliyim ki yönetmen Darren Aronovsky, çok zor bir konuyu gayet eli-düzgün anlatmış-her ne kadar son 10 dakikasını Amerikanlaştırmış olsa da!

Oyunculara gelince;

Russel Crowe: Kabul etmeliyim ki gerçekten çok iyi bir oyuncu. Tabii ki aynı zamanda kendine has kalıpları var fakat bu kalıpların sayısı öyle çok ki bir film boyunca yarattığı her yüz o duyguyu anlamanız yönünde oldukça yeterli! Bence hiç sırıtmayan, doğal bir peygamber olmayı başarabilmiş.

Jennifer Connely: İlk çıktığından beridir bayılıyorum bu kadına. Bayıldığım yönü güzelliği değil kesinlikle karizması! Bu filmde replikleriyle değil, jestleriyle oynamış. Kanımca filmin en iyi aktörü!

Emma Watson: Küçük bir Harry Potter balonu! Daha yaşını bile göstermeyecek kadar çocuksu! Son derece önemli bir rolü(Nuh’un üvey kızı, aynı zamanda gelini kendisi) son derece başarısız ve dengesiz bir performansla hiç ediyor. Sahneler arasında geçişliliği yok ve karakterinin bütününe hakim değil!

Anthony Hopkins: Doğmuş oyuncu! Oyuncuların yaşayan peygamberi! Bu konuda bana göre gelmiş-geçmiş en büyük oyuncu! Gençliğini hatırlamıyorum ama orta yaşlılığı ve şimdi de yaşlılığı gerçekten kusursuz. Oynadığı basitlik oyununu o kadar üst seviyeye çıkarıyor ki sanıyorsunuz, oyunculuk gerçekten çok basit! Ben kendisini buz gibi oyuncu olarak adlandırıyorum. Şayet oyuncu olsaydım, karşılaşmak istediğim 2 adamdan biri; diğeri ise nam-ı kurt: Jack Nicolson!

Genel oyunculuk performansı üst düzeyde! Filmi film yapan en büyük öğe, genel olarak oyuncu performansı. Çünkü bu film bir Amerikan filmi gibi, repliklerin üzerinden ilerlemiyor. Tam tersini böyle ilahi bir filmde olması gerektiği gibi bu filmde görsellikten ve durumsallıktan ve çok az da ilahi metinlerden kaynak olarak yararlanılıyor.  Daha çok insan ve insanın ahlaki zayıflığı üzerinden aile ve toplumları anlatma iddiasında ve bunu yaparken gözümüze sokmadan, Nuh peygamberinin uydurma hikayesi üzerinden ilerliyor. Uydurma diyorum çünkü bizim bildiğimiz metinden faklı ve zaten amacı Nuh’un hikayesini anlatmak değil! Temel amacı adem devamgillerin vicdan muhasebesini yapmasını sağlamak ki eşim ve ben filmden sonra yarım saat bu konuda konuştuk!

Hollywood görselliğinden hiç bahsetmeyeceğim. Filmin çünkü en büyük öğelerinden ve son derece başarılı! Görsel yönetim artık Mangavari  olması itibariyle ben üzerinde durmuyorum. Öte yandan senarist de çok iyi iş çıkarmış. Bu kadar zor bir konuda tuzaklara takılmadan basit ve yalın bir anlatımla yönetmenin işini kolaylaştırmış.

Son olarak da, yönetmenin önceki filmlerini seyretmişliğim var. Ancak sadece bu film açısından değerlendirdiğimde, filmin bitiş sahnesi hariç- bana göre gereksiz bir 10 dakika anlatım; sadece filmin başıyla ilişkilendirmek üzere ve seyircinin aptal olduğu varsayımıyla hareket edilmiş(açıklamalar-açıklamalar) son derece TEMİZ bir iş çıkarmış. Kesinlikle bir başyapıt değil fakat yönetmenin filmografisinde yer alacak, iyi filmler arasında anılacak bu film.

Diğer bir sözüm de Türk sinemasına; halen cesaretli bir tarihsel bir film –Fetih haricinde- üretilebilmiş değil! Bunca ticari ve teknik beceriye rağmen tamamıyla seyirciyi avlamaya yönelik, çokça zeki olmayan filmler çekiliyor. Bu film kadar kaliteli olmasını zaten bekleyemeyiz ancak yine de kahraman filmlerine yönelik cesaret ve tavır beklemek, en büyük seyircilik hakkımız! Farkındaysanız, son 10 yılda tarihsel romanların sayısı da inanılmaz artış göstermiş durumda; özcesi senaryo sorunu yok! Şimdi sadece maçası yiyen bir yönetmen ve yapımcı bulmakta sıra! Ya da, başbakanın bir emir vermesi yeterli olacaktır gibi geliyor bana! Türk otomobilinden sonra neden olmasın?

Sevgiler, Saygılar,