İçimde bir canlı var

Heyecanımdan ölecektim... Bu sefer o kalp atışlarını duyacaktım. Acaba nasıl birşeydi... Muayene saati bir türlü gelmek bilmiyordu, öyle ki stresten midem bulanmaya başladı. Derken saatimiz geldi ve doktor bizi odasına çağırdı. Kısa bir muhabbetten sonra kontrole girdim ama o muaynedeki kişi sanki ben değildim. Beklentilerim o kadar yüksekti ki... Muayene başladı ekran karanlıl biraz felan konuşmaları geçiyor asistanıyla doktorum arasında.. Birden bağırıp ekranı bir bırakın ya kalp atışları var mı diye bağırmak istesem de hanımefendiliği elden bırakmadım. Derken doktorum duydun mu dedi, ama ben o sırada beynimle konuşuyordum nasıl duyabilirim. Hayır bişi duymadım dedim. Bak ekrana dedi ve o anda bittim resmen.. Ekranda minicik bir nokta hızla büyüyüp küçülüyor.. Fasulyemin kalbi pıt pıt atıyor... Nefesim kesildi bir an ve odaya eşimi çağırdım, o da dinledi. Birlikte dinledik sanki çok derinden çok sakin bir müzik gibiydi... Hep orda kalıp dinlemek istedim. Benim fasulyem büyümüş ve artık bir can kazanmıştı. Allah'ım ona da ruhundan bir parça üflemişti. Beklediğime değmişti. Bir anda artık içimde bir can olduğunu daha net anlamıştım. Ona iyi bakmam gerekiyordu. Çekirdek aile olma yolunda bir adım daha atmıştık. Muayene ardından tekrardan doktorla görüşme yaptık. Herhangi bir bulantım ya da başka bir sıkıntım yoktu. Tatlı tatlı uyuyordum sürekli... Doktorumda sağolsun ilk üç ay rahatça uyuyup son üç ay uyuyamayacağımı söyledi. :) Ben gayet kasıldım nasıl olsa ben diğerleri gibi bulantı sorunu yaşamıyorum diyordum ki, 2 gündür resmen bedenimle cebelleşiyorum. Acıkıyorum ama yemek yerken midem bulanıyor. Yemek yemiyorum açlıktam midem bulanıyor. Kokular net bir şekilde geliyor burnuma midem bulanıyor. Kısaca sanki hep midem bulanıyor. Ama yine de onun içimdeki varlığını bilmek ve onunla birlikte büyükmek inanılmaz bir duygu. Şimdiden içimdeki hareketlerini hissetmek için sabırsızlanıyorum. Şuan daha ufacık 2 aylık ama inşallah öbür kontrolümüze 1 ay daha büyümüş olacak..

Hamile Zuzu