Ne haber!!!

Nefesle başlayan insan yaşamı, hevesle, özlemle ve beklentiler içerisinde devam eder.

Ta ki mezara girinceye kadar!..

İşte o an, her şey biter, nefes de, heves de, beklentiler de sona erer.

Hâlbuki iki ezan arasında devam eden faniliğimizde, birazcık bir mola verebilseydik, biraz kendimize de zaman ayırabilseydik; belki her şeyi dengede tutabilir ve kıvamında bir yaşam sürebilirdik.

Heva ve heveslerimiz uğruna, her şeyi heba ettik, bir türlü sahip olduklarımızın kıymetini bilemedik.

Her şeye sahip olmakta en zor olanı, en çetin olan yolu seçtik.

Zor kazandık, çabuk kaybettik.

Hızlı yaşam/yaşama argümanlarıyla, nefes alabilecek bir ömür sürmeyi unuttuk,

Geriye dönüp,  geçirmiş olduğunuz hayata baktığımızda, aslında hiçbir şeye değemediğini büyük nedametler içerisinde göreceksiniz.

***

Biz kendi değerlerimizden vazgeçip, sorgusuz, sualsiz, onların her şeylerini hayatımıza aldık.

Onlar bir bizi içlerine almadılar, almayacaklar da.

Biz daha neyin derdindeyiz ya!

***

Bazen aynı şeyleri söylemeniz önem arz etmeyebilir.

Önemli olan, ne söylediğiniz ve nasıl söylediğinizdir.

***

Merak eder dururum hep.

Adamlık, elini vicdanına koymak mı, yoksa elini cüzdanına atmak mı?

Hangisi?

***

İnsanlar ne geleceğini düşünerek, ne de geçmişinin muhasebesini yaparak, bugünü yaşayamadılar.

Bilinçsiz bir şekilde, har vurup, harman savurdular.

***

Belki ayrıldık, ama asla kopmadık.

İnanmazsın, ama bir yerlerde, parçası kaldı.

Sadece, her şey eskiden yeniye döndü.

Ne haber!!!

***

Çok sosyalleştik, çok maşallah!

WhatsApp var,  

Sms var,

Twitter var,

Facebook var,

İnstagram var,

YouTube var.

… Var da var.

Daha ne olsun!

***

Ne kadar da çok çektim, hazını, nazını, cazını...

Bir türlü yerinden kıpırdatamadım.

Sen neymişsin be!!

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artan@hotmail.com