Psikologum çıldırmış olmalı!

Hayatımız, bizi biz yapan rolleri oynamakla geçiyor. Anne/baba, eş, kardeş, sevgili ya da bir meslek erbabı… Hepimiz iyi ya da kötü bu rolleri oynuyoruz ve hayatta ‘var olmaya’ çalışıyoruz. Peki, bu rollerin içinden hangisi ‘gerçek sen/siz/ben’? Kimine göre hepsi, kimine göre hiçbiri, kimine göre ise içlerinden sadece birkaçı. Fakat şu bir gerçek ki, Eric Morris’in de sözünü ettiği gibi, insanın OLMA’sı öyle söylenildiği kadar kolay bir iş değil.

Seni SEN yapabilecek tek kişi, sadece SEN’sin! Seni SEN yapan, senin DÜŞÜNCELERİN!

(Madem öyle, biz Psikologlar ne işe yarıyoruz ki yahu?!)

Herkesin psikologa gitme nedeni farklı. Kimi akıl istiyor, kimi rahatlamak… Kimi de sadece anlatmak ve kurtulmak… Sorunlarla baş etme yöntemleri farklılaştıkça, aranılan çözüm yolları da bir o kadar farklılaşıyor.

Peki, “Sorunun kaynağı her ne olursa olsun çözüm kişinin kendisinde!” desem çok mu klişe olmuş olurum? Belki evet. Fakat şunu da rahatlıkla söyleyebilirim ki, beklentiler ne yönde olursa olsun, en etkili (dikkat edin, ‘en kolay’ demiyorum, ‘en etkili’ diyorum) çözüm yolu şu aslında: DÜŞÜNCELERİ DEĞİŞTİRMEK!

İnsanlarla bu düşüncemi paylaştığım zaman, bana, “Eee… Bir psikolog olarak sen ne işe yarıyorsun o zaman?” diyenler oluyor. Olur, normaldir.

Ben de diyorum ki;

>> Bir psikolog olarak ben, sana, “şöyle düşün” ya da “böyle düşünme” demiyorum.

>> Bir psikolog olarak ben, sana, düşüncelerini istediğin yönde değiştirmeyi öğretiyorum.

Ben sadece diyorum ki; canın nasıl istiyorsa öyle düşün!  İstediğini düşün! Ama şunu da asla unutma: DÜŞÜNCELERİNİN TEK SORUMLUSU SENSİN!

Haklı olup olmadığımı düşünmek de, benim ‘çıldırdığımı’ düşünmek de senin elinde.

Bir psikolog olarak yazdığım bu yazının sonunda belirtmek isterim ki, her şeyden önce bir insan olarak, ben, tüm düşüncelerimin sorumluluğunu alıyorum.

Ya sen?

Bu konu bitmez…