Abicim, önünde bi şey sallanıyo

Mahmut Ağabey, genç yaşında malulen emekli olmuş bir hukukçu idi. Anadan-atadan kalma bağ-bahçe olmasından da mütevellit hali vakti yerindeydi. Altmışlı yaşlarını sürmekteydi. Pek mukallit, hoş sohbet, güngörmüş, edep-erkan bilen bir insandı.

Bir sabah, erken saatlerde, üzerinde ipek pijama takımları ve kalın sabahlığı olduğu halde; gazete ve ekmek almak için, oturdukları apartmanın hemen altındaki markete gitmişti. İsteklerini, o anda içeride bulunan, market sahibinin lise çağlarındaki kekeme oğlundan rica etti.

“Hüseyin evladım, benim gazetemi, bir de üç tane tava ekmeği ver bakıyım yavrum. Rica edeyim hayatım.”

“Hemen Hakim Amca, derhal, emrin olur” dedi çocuk, binbir güçlükle, kekeleyerek.

Adına ayrılmış gazetesini ve ekmekleri bir poşete koyup da müdavim müşterisine tam teslim ederken, gözü bir noktaya kilitlendi kaldı çocuğun. Gözleri fal taşı gibi açıldı, önce dondu sonra haykırdı:

“Aaaa...Mamamahmut Aaabiciciğim. Ö öönünden, bibibi şey saaaalanıyo”

“Eyvah” dedi içinden hakim emeklisi Mahmut Ağabey. Ne diyordu bu çocuk? Usulca ve elleri ile -baraja durmuş futbolcular gibi- önünü kapayarak, dükkanın bir köşesine çekildi. Yerin dibine çoktan geçmiş, kafayı tekrar nasıl kaldıracağının hesaplarını yapıyordu. İstemeden de olsa, çekinerek kafasını eğdi ve çocuğun sallanıyor diye canhıraş ortalığı velveleye verdiği önüne baktı.

Bakmasıyla gerisin geri dönmesi bir oldu:

“Ulan evladım. ‘Mahmut Abi, pijamanın kuşağı sallanıyor’ desene yavrum. Ne diye önünden bi şey sallanıyor diye feryat eder, bir de bunları taksit taksit söyler de yüreğime indirirsin? Ah be şaşkaloz Hüseyin’im. Ben de harbi harbi bir şey sallanıyor sandımdı önümden.”

O gün, böylesine bir kahkaha tufanı ile başlayan günümüzün: gülmekten, kahkaha atmaktan, gözlerimizin yaşını silmekten, kasılan karın kaslarımızın yaşattığı kramplarla baş etmeye çalışmaktan bize hiçbir şekilde hayır etmediğini hatırlıyorum.

Ve artık kült hale gelen “Mahmut’un Kuşağı” hikayesi, her dost meclisimizde anlatılan bir fıkra, bir fenomen kimliğine dönüştü bile.

@Geçen sene bugün "Zor Baba ve Dünür'de Köpek Musa": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=16070

@Geçen sene bugün "İlber Hoca Müthiş Yakalamış": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=16106