Acizlik abidesi

Dünyaya bakıyorum da yüreğim sıkışıyor. Olan olaylar beni yıpratıyor. Sonra bir müddet haber dinlemeye ve okumaya ara veriyorum. Psikolojim düzeliyor. Ama sonra içimden birşeyler dürtüyor, oku diyor, dinle diyor. Dayanamıyorum okuyorum haberleri. Ülke haberlerine bakıyorum;

PKK, türban, PKK, türban ve yine pkk ve yine türban.

Bazen diyorum ki 'basın neden böyle yapıyor? Hep aynı haberler pompalanıyor bize? Yok mu başka haber?'
Evet basın neden böyle yapıyor? Bunu bilmiyorum.

Epey bi önce Fransa basını ayağa kalkmıştı. Danone'nin satışı söz konusuydu. Alacak şirkette Amerikalıydı. Hep bir ağızdan bu satışın durması için bastırıyorlardı. Milli duyarlılık.

Zaten tüm dünya Fransızların aşırı milliyetçi olduklarını bilir. Fransızlar milliyetçiliklerini her şekilde belli ederler. Başka diller bilselerde iletişim için kendi dillerinden başkasını kullanmazlar. Devlet adamları bürokratlar Fransız malı dışında arabaya binmezler. Yani resmi araçlar hep Citroen, Renault gibi arabalardır.

Fransa'nın bir başka huyuda kendisini hiç ilgilendirmeyen işlere burnunu sokmaktır -bu sanırım batılı denen dejenere olmuş uygarlıkların ortak hastalığı-. Fransa sözde ermeni soykırımını meclisinden geçirmiş ve yasalaştırmıştır. Bu düşüncesizce alınmış kararın karşısında Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti sesini çıkarmadan oturmuştur. Türkiye nüfus itibari ile ermenistanın 70 katı. Hadi dünyada ki toplam ermeni nüfusunu sayalım yine en az 50-60 katı yapar. Bunu ekonomik olarak düşünürsek Fransa'nın Türkiye'ye ihracatı ermenistana yaptığı ihracattan daha fazladır. Yani Türkiye'nin Fransa milli gelirine katkısı ermenistandan ve ermenilerden daha çoktur. Ama Türkiye elinde ki bu kozu kullanamamıştır.

Burda sanırım bu benim düşündüğümü Fransa'da düşünmüştür. Mutlaka. Hesap kitap yapmıştır ve çıkarına en uygun olanı tercih etmiştir. İşte devlet anlayışı bu, işte dış politika bu demekten kendini alamıyor insan. Fransa'yı, Fransa yapan işte bu zihniyettir. Sağcısı da, solcusu da, aydını da, askeri de, halkı da hep bu zihniyettedir. Hepsi ülkelerinin çıkarını kendilerinden üstte tutarlar.

Ülkeyi yöneten hükümetin başında ki kişiyle alakalı değil bu. Bir sarhoş yada aşırı dindar bir insanda olabilir hükümetin tepesinde ki. Yeter ki aciz olmasın. Çünkü o zaman o acizlik ülkenin makus talihi haline geliyor.