Adaşım Oktay, Oktay Akbal yazdı.

(Oktay Akbal Oktay Ekinci'nin hayata veda ettiğini öğrendiğinde beyninden vurulmuşa döndü.  Yalnızlığını yazdı. Anılarını, daha dün gibi. Şaşkınlık  ve hayret  içerisinde inanamadı. Geceyarısı o çekip gittiğini öğrendi. Çok anlamlı bir veda yazısıyla şöyle dedi: " Oktay Ekinci hasta yatağında veda etmiş bizlere. Adaşım, oğlum, dostum." Oktay Akbal ağabeyimin anlamlı veda yazısını veriyorum...(N.K)

Adaşım Oktay

Daha dündü. Balkonda oturmuş konuşuyorduk.
Bugün yok.
O güzel gün geçti gitti.
Oktay Ekinci artık yaşamıyor mu? Balyoz gibi tepeme indi, adaşımın sessizce çekip gidişi.
Binlerce anı var, anı bile olmayacak yaşantılar. Kırk yıl önceden, Oktay’ın ilk gençlik günlerinden.
Bir gün her şeyin kopacağını düşünmeden, bilmeden.
Oktay Ekinci hasta yatağında veda etmiş bizlere. Adaşım, oğlum, dostum.
Zordur çok sevilen bir dostun arkasından bir şeyler yazmak. Bilerek boş sözcüklerin bir anlam taşıyamayacağını. Duygusallıktan öte bir duyarlılıktır. O aramızdan ayrıldı. Ama içimizde, yüreğimizde...
Ben bir kez daha yalnız kaldım. Her dostun ayrılışından sonra yalnızlık nedir yaşamışımdır. Hepsi yanımda, elimi uzatsam tutacaktır. Biz burdayız, yanındayız, seni bırakmadık, der gibi.
Geceyarısı duydum Oktay Ekinci’nin çekip gittiğini.
İnanmadım, sağı solu telefonla aradım, bir türlü inanamadım. Bir bayram gecesinin aydınlığında yitirdik onu. Nerdeyse çocukluğundan bu yana tanıdığım, sevdiğim, anlaştığım bir insanı bir daha görememek, konuşamamak, bunun acısını kaç kez yaşamışımdır. Onlar gittiler sen arkalarından baktın. Teker teker senin belleğinde yaşamlarını sürdürdüler. Yok olmak için beklemenin bir yararı yok, bekle bekle, perde ne zaman inecek, ne zaman sen de daha öndeki arkadaşlarının yanına gideceksin. Ne zaman, ne zaman?
Oktay Ekinci’yi tanıtmak gereksiz. 61 yıllık yaşamında o yeterince kendini sevdirdi, beğendirdi, kendi sanat alanında en üstün bir çizgiye ulaştı. Niye böyle erken gitti, niye? Bunun yanıtını kişi veremez ki?.. Bir başka güç var bizleri yöneten, dünden bugüne bir yaşantı veren.
Oktay Ekinci’yle birkaç hafta önce beraberdik. Yine beraberiz. Zamanlar geçip gider ama dostluklar bir yere gitmez. Ancak yüreğimizin ortasında yaşar, yaşayacaktır.

22 Ekim 2013 - Cumhuriyet