Adı umut, adı haykırış

Hani insanın sesi içinde kalır ya bazen... Çığlığın ciğerlerini parçalar... Paramparçasındır.

Ama ne çare? Sesin sende kalmaya mahkumdur. Yalnızlık rıhtımının soğuk dalgaları çarpar yüreğinin kıyılarına. Kıyılar sessiz... Kıyılar üşür.

Kendi dağlarına çarpar yankıların. Kendi içinde hücreler kurarsın sonra. Yavaş yavaş... Herbirinde bir umudunu hapsettiğin. Herbir zindanında gözlerindeki gelecek düşlerini kilitlettiğin.

Ağıt yakmak boşunadır. Boşa geçirilmiş zamanların boşa giden ağıtları... Yüreğinin derinliklerine akan, aktıkça yosun bağlayan... Masallarla kandırdığın gözlerin inanmaz bakar sana.

Düşlerin... En çok onlar ağlar işte. En çok onlar kanar. Ve en çok onlar isyan eder geçip giden, tutamadığın, tutunamadığın geleceğine.

Yüreğinde bir yerler sızlar. Ta derinlerde... Derinlerinde. Durur bakarsın kızıllıklar arasında, seslere ses olmuş sesin yitip gitimiş mecburi yalnızlığında. Çoğullaşmayı özlersin sonra. Hem de yüreğin olanca çoğulluğuyla atarken sen kendi çoğul yalnızlıklarına mahkum yaşarsın.

Çarptırıldığın müebbet yalnızlık seni bir kurt gibi yer. Açtığı her yaraya tuz basarsın yine de. 'Belki' diyerek. Belkilere umut bağlarsın. Ne de olsa adına UMUT dediğin çoğulluk görür seni elbet bir gün...

Günler geçer. Ağır ağır... Yakarak, acıtarak, biriktirerek. Öfken kınına sığmaz. Çürümesin diye için öfkeni bilersin ha bire. Öfken insanlaştırır seni. Öfken yaşanır kılar hayatını.

Gündelik koşturmaların içinde ötelere ittiğin kırgınlıkların bulur gelir her delikten. Nedenleri sorgularsın tek tek. Bir türlü anlayamadığın nedenleri sorarsın kendine birer birer. Cevabını bir türlü bulamadığın soruların yer bitirir seni. Ama ne çare! Soru sensindir. Cevap sen... Sonra dersin; soracağım sorularımı elbet birgün. Hesabı yarım kalmış hiçbir şey kalmayacak yüreğimde.

Duyar mısınız sesimi? Yankılanır mı kulaklarınızda çoğul sesim? Tarifi var mıdır yaşadığım hüzünlerin? Yarım kalan ömrümün hesabı var mıdır sizde? Yarım kalan benliğimin bütününü ne zaman alabileceğim zamanın eliden?

Sesim, ruhum sende kilitli ey 'UMUT'... Ya sesimi geri ver bana ya da gel azad et beni bu müebbet yalnızlıktan.