Afetlerle yaşamayı öğrendik mi ?

Evet afetlerle yaşamayı öğrendik mi ?

Üzerinden sekiz yıl geçmesine rağmen 17 Ağustos 1999 Marmara Depremi bu soru için bir başlangıç oldu. Daha önceden yapmayı düşünmediğimiz birşeyler yapmaya başladık. Nerede yanlış yaptık? Bireysel ve genel anlamda neler yapılabilirdi ? Sorun aslında iyi eğitimli bireyler ve bilinçli toplum oluşturabildik mi etrafında düğümleniyordu. Bugüne baktığımızda şunu şöyleyebiliriz. Evet bir mesafe aldık ama yeterli mi?

Günlük koşuşturma sırasında pek farkedemiyoruz ama hayat herşeye rağmen yaşamaya değer değil mi? Herkes daha iyi bir hayat şartları için koşuşturuyor, bir şeyler üretme peşinde. Ancak elimizdeki imkanları ne kadar kullanabiliyoruz. Daha iyi (pahalı) bir evde yaşamak isterken, oturduğumuz evdeki eşyaları sabitlemenin yapısal olmayan deprem riskini önleyebileceğinin farkında mıyız? Evimizde ya da aracımızda yangın söndürme tüpü var mı? ve kullanmayı biliyor muyuz ? Böylelikle başlangıç yangınlarına müdahale edebileceğimizin farkında mıyız? Bir trafik kazasını gördüğümüzde hiçbir ilkyardım bilgimiz yoksa bile, kazanın başlangıç ve bitiş noktasına uyarıcı reflektör koyarak ikinci bir kazanın önüne geçebileceğimizin farkındamıyız ?

Deprem ve afetler konusunda onbeş yılı aşkın süredir yurtiçi ve yurt dışı çalışmalarda profesyonelce çalışan biri olarak bunları sizlerle paylaşmak istedim. Gerçekten insanlar bizim çok basit olarak gördüğümüz şeylerden hayatlarını kaybedebiliyor ya da sakat kalabiliyorlar .Bugüne kadar verdiğim eğitimlerde bunları vurgulamaya çalıştım. Bu konularda çalışan insanlar olarak iyi de bir mesafe aldık ama yeterli olmadığı her geçen gün bilinçli insan sayısının artması gerektiği düşüncesindeyim.

Yazılacak ve paylaşılacak çok şey var.Konuyla ilgilenenleri bekliyorum.