Affet bizi Karkız...

Karkız... sokakta yaşıyor. Bazen kardeşleriyle, bazen de çocuklarla yakan top, bir güzel oynuyor ki seyrine doyum olmuyor.

Onlara bazen bir ziyafet, bazen de affedin ve bununla yetinin.... dediğimde bile sevgisiz uğurlamıyorlar beni evime.

Canım Karkız; geçen gün sığındığı yerden bana öyle bir acıyla baktı ki bin parçaya bölündüm. Yüreğimin kocaman bir parçasını yanına bırakıp, cesaretli olmasını istedim ondan.

Karkız'ı bir araba ezmiş, ezdiğini de görmüş ama arkasına bile bakmadan gitmiş. Candaşımla kaptık götürdük Karkız'ı. 20 gün sürdü iyileşmesi. Şimdi sevgisine bir de minnet duygularını ekledi Karkız. Yapma Karkız, utandırma.... mahçup etme bizi.

Canım Karkız; seni bu hale getirenlerin sahip oldukları naturaları ruhumda ezici bir sıkıntı yaratıyor. Canım Karkız'ım; hayat bir sevinç kaynağı, bir sevinç pınarı. Ancak bu ayaktakımınında su içtiği pınarlar ağılanıyor.. üzgünüm Karkız'ım. Sırıtkan ağızları ile "zaten alt tarafı köpek" diyen iğrenç gülüşleri, kirli düşlerinin sevinç kaynağı ne yazıkki.

Karkız'ım bu ayaktakımında bile ruh olduğunu gördüm de ruhtan bıkar oldum. Ayaktakımıda gerekli bu dünyaya, birlikte yaşamayayım diye sağır, dilsiz, kör mü olmalıyım....

Sahtekar bir dilenci gibi her köşe başını tutmuşlar, haz sadakası dileniyorlar. Ruhları ıkına ıkına çıkyor merdivenleri.

Canım Karkız'ım sağol varlığın için... geçti yüreğimin yangını, geçti sıkıntım. Yaz kesildim, yaz öğlesi gibi.

Kartallara, güneşe komşu yaşayalım... yel gibi estiğimizde üstlerine, ruhlarımızla, ruhlarının soluğunu keselim ayaktakımının...

Canım Karkız; affet bizi, soğuk havalarda ve hızlı koşarken biraz sıkıntın olacak... affet.