Ağıt yüklü bir ezgiyim

Beni yakından tanıyanlar, kitaplara olan düşkünlüğümü iyi bilirler. Her fırsatta mutlaka okurum, çantamda en az bir kitap bulundururum hep. Otobüste, metroda, yemekte, tatilde mutlaka kitap okurum… Okumak benim için dinlencelerin en mükemmeli. Okuyunca rahatlar, dinlenirim. Bir arkadaşım yıllar önce üniversite yıllığına benim için “Sevgilisini kitaplarla aldatır” diye yazmıştı. Bu alışkanlığımla hep övündüm, övünürüm… Benim için kitaplardan uzak geçen bir yaşamın anlamı yoktur. Bu kadar kitaplarla içli dışlı olunca ister istemez her gün bir sürprizle, yeni bir kitapla karşılaşıyor insan. Dostlarım da sağ olsunlar kitaplara olan yakınlığımı bildiklerinden arada kitap gönderirler ya da “yeni bir kitap okudum, muhteşem!” diyerek önerilerde bulunurlar. Ben de ne yapar eder, o kitabı ele geçirir okurum. Severim yani okumayı, sözün özü bu…

Kitaplığımda henüz okumaya fırsat bulamadığım kitaplarım için ayrı bir bölüm vardır. Orada olanlar mutlaka er ya da geç okunacak olanlardır. Geçen gün o bölümden bir şiir kitabı geçti elime… İsmi ilginç “Ağıt Yüklü Bir Ezgiyim” Benim de “Ağıtsız Kadınlar” isimli bir romanım yakın zamanda yayınlandığı için daha bir ilgilendim. İkisinde de “Ağıt” var çünkü… Kitap öğretmen dostum, arkadaşım İbrahim KAYA’nın… Güneydoğu’da öğretmenlik yaptığım yıllarda Karacadağ’ın eteğinde, kara taşların içinde kaybolmuş bir köyde rastlamıştım ona… Coğrafyanın katılığına rağmen o güleç yüzüyle adeta sevinç dağıtıyordu çevresine… O gün orada başlayan dostluğumuz artarak hep devam etti.

Bugün “Ağıt Yüklü Bir Ezgiyim” isimli şiir-deneme kitabını elime alınca yine o günlere gittim. İbrahim Kaya’nın Gündüz Kitabevi tarafından yayınlanan seçkisi 96 sayfa, şiir ve düz yazılardan oluşuyor. Daha önce “Tutuşur Yüreğimde Çaresizliklerin” isimli şiir kitabını zevkle okuduğum sevgili şair dostumun bu yeni kitabı da birincisi gibi insanın yüreğine dokunan, yürek telini titreten dizelerle dolu… Seçki içindeki bir şiiri özellikle vurgulamak, ve böylece o şiirden yola çıkarak kitabı kısaca tanıtmak istiyorum.

Şiirin adı “Öylesine Sevmek Ama Korkusuzca”

“En başta yaşamayı sevmek, aşkla tutkuyla/Bir kelebeğin kanat çırptığı kadar.” Kelebekler hep uçmak isterler o kısacık ömürlerine inat…. Kanatlarının en dip noktalarına kadar özgürlüğü tadıp, kanatlanmak isterler. Bu yüzden çiçekten çiçeğe hep kanat çırparlar. Sonsuz bir istekle sevgiye sarılmayı düşlüyor şair. Ve devam ediyor, “Öylesine sevmek, yani hiç nedensiz yere” Aşkın, sevginin nedenini sorgulamak tuhaf değil mi? Gerçek ve büyük sevgiler hep karşılıksız olur. Zaten çıkar üzerine kurulu bir ilişkide de sevgiden bahsetmek olanaksızdır. Sevmek şairin dizelerinde büyüyor, büyüdükçe dünyaya sığmaz oluyor. “Çok sevmek, ay gibi, güneş gibi… / Öylesine sevmek yani hiç sebepsiz yere.” Kayıtsız, koşulsuz bir sevgidir vurgulamak istediği… sonraki dizelerde coşan, lirik bir dil kullanıyor, “Sevdiğimiz bir türkünün ritmine bırakarak ruhumuzu” ve alıp götürüyor uzaklara okuyucusunu…

Şair, şiirlerinde yaşamın her alanını çok iyi gözlemlediğinin ipuçlarını da veriyor. “Geç kalanı sevmek, ilk geleni sevdiğimiz kadar, unutulanı sevmek…” Ayrım yapmadan doğal bir sevgiden yanadır. Güzel, çirkin ayrımı yapmadan tüm varlıkları sevmek gibi yüce bir sevgidir anlatmak istediği, “Çirkini sevmek, felaket sevmek hem de…” diyebilen bir şairin yüreğini varın siz değerlendirin…

İbrahim Kaya şiiri, imge yüklüdür çoğu yerde… “….karanlığa çığlıklar saplandı” “Deli dumanlar içinde çınlayan bir ağıt” gibi uzadıkça uzayan imgeler. İmgesel şiir artık günümüz yazar ve şairlerinin vazgeçemediği bir tutku.

İbrahim Kaya; önü açık, yüreği sevgiyle atan hümanist bir şair.

“Şimdi ırmaklar akar uysal yüreğimde

Ve ben ağıt yüklü bir ezgiyim

Belki oyuncaksız bir çocuk

Bulutlara karışan

Ağlatan bir uçurtmayım”

Yolun açık olsun yüreği çocuk dostum.

İbrahim Kaya, Ağıt Yüklü Bir Ezgiyim, Şiir-Deneme, Gündüz Kitabevi Yayınları 2007