Ağlamak güzeldir

“Gülmek ile ağlamak arasındaki fark nedir?” diye sorsam aslında çoğunuzun vereceği cevap bir bakıma belli. Gülmek; iyidir, ağlamak ise kötü ve utanç vericidir diyeceksiniz. Aslında böyle değildir. Bu yanıt halk arasında klişeleşmiş bir cevap bence. Yani halk ağlamayı kötü, ayıp olarak düşünür ve hayatına öyle yansıtır. Hâlbuki ağlamakta gülmek kadar güzeldir. Ağlamak değişik bir duygudur. Nasıl ki insanlar sevindikleri için gülerler işte o insanlar sevindikleri için ağlarlar da. Evet, çok insan var sevinçten ağlayan. Bir de öyle bir şey ki aslında gülmekle ağlamanın karıştığı bile olur bazen.

Gülmenin iki türlü hali var. Birincisi; komik bir olaya gülünür. Zaten kim gülmez ki komik bir olaya. İkincisi ise; sinirden gülünür. Çoğumuz rastlamışızdır böyle sinirinden ne yapacağını bilemeyip gülen bir insana. Tabi kendi haline mi yoksa onu sinir eden kişiye mi güler orası ayrı…

Ağlamanın da var iki türlü hali. Birincisi; üzülünce ağlanır. İkincisi ise; sevinçten ağlanır. Sevinen insan da ne yapacağını şaşırır, beklemediği bir şeyse bir de sevinç kaynağı, oturup bir güzel ağlar.

Bu duyguları çoğumuz yaşarız. Az önce söz ettiğim gülmek ile ağlamanın karıştığı anları da yaşamışızdır birçoğumuz. Bu aslında karmaşık bir o kadar da güzel bir duygudur bana göre. Çok istenilen bir şey oluyor ve o anda adeta kendinden geçip sevinç çığlıkları atarken haliyle insan gülüyor. Ama bunun yanında gözlerden yaşlar süzülüyor birdenbire. İşte size gülmenin ve ağlamanın karıştığı bir an.

Bu anlattıklarıma bakarak ağlamanın kötü bir şey olduğunu, utanç verici olduğunu savunan olur mu bilmem. Ama bence ağlamaktan insan utanmamalı. Her zaman ağlayabilmeli insan. Sezen Aksu’nun da bir şarkısında dediği gibi; “ağlamak güzeldir,

süzülürken yaşlar gözünden,

sakın utanma…”