Ah o bıçak!

Bıçak mı?!?

Burada niye toplandık, bu işin bir acelesi mi vardı, sonra da olurdu, neyse, geldik işte! Tanıdık yüzler, iş dışında yabancı yüzler, klasik. Klasik bir roman okur gibi yaşamak isterdim lakin...Şimdi o öne çıkacak ve konuşacak ve biz dinleyeceğiz, ara sonrası söz almak isteyen...

Ara ne zaman?

Ara onu o zaman! Şu iş bitsin arayacağım, sahile in, diyeceğim, yürüyüp gidelim. Hemen gelir mi? Beklemesini bilirim çay eşliğinde. Ara sonrası sizlerin fikirlerini duymak istiyorum değerli....Bir fikrim var mı?

Sahilde uzun uzun yürümek, fikrim bu, düşüncem; bugün düşmek istemiyorum, bugün hava çok güzel!..

Bu adam kim? Garip, bizden değil bu! Aramızda ne işi var? Kaynadı mı? Orayı burayı gözlüyor, takipte, tekinsiz biri bu! Ne yapmalı? Ben de onu gözlerim, bakalım niyeti ne? Ne olabilir ki! Çocuk ardı, hemen peşinden apartmana girdi, ne olduysa birden dışarıya çıktı, çocuk arkasından bağırıyor, adam kaçıyor, ordan birileri polis! polis!...diye...

Telefon, polis, adam, bıçak, elinde bıçak var, bana doğru koşuyor, bana mı?!

Peki o zaman saat ikide aynı yerde, artık çayları söylersin, martılar da hazırdır, karşıda Adalar, köşkler, şarkılar, muhabbet üstü muhabbet gibi gibi gibi...

Elinde bıçakla adam koşarak yaklaştı yaklaştı, iyice yaklaştı bana, öylece elimde telefon duruyorum, polis, polis imdaaat!

Nasıl anlatsam ona, dinlemez ki, göz ruh gitmiş, ben ben sahilde onunla, evet onunla buluşup bu güzel günü, evet evet, güzel günü birlikte, yani, ikimiz, sadece biz, biz olarak yaşayacağız, işte çay, muhabbet, Adalar, martılar, köşkler, şarkılar; eğer bir izin verirsen, şu bıçağı orama burama...

Gelmedi. Gelemedim ki, ah o bıçak!

Ş.Y.