Ah sevilmek…

Birkaç günlük izindeydim. Uzaklaşmanın dinliği var üzerimde.

MB’ye döndüğümde, dostlar sormuş?

Dostlar?

Yaşam Çiçeklerim= Nergiz Abla…

Yolun Diğer Yarısı=Fatma Abla…

Abla demem saygıdan…

Beenmaya=Özlem’de, “seni mimleyecektim ama önce davranmışlar” diye mesaj çekmiş…

Hikayelerim yok benim, yazmaya dair.

Okudum, okudum, okuyorum, okuyacağım da…

Bütün hikayem dostlarımın varlığı…

Birebir görüştüğüm dostpareleri; Seslerine kavuştum, kiminin de görüntüsüne…canım ciğerim Yaşam Çiçeklerim ve çocukları, Yolun Diğer Yarısı, Beenmaya… İlyas Bayram, Celal Çelik, Neşe Evrim, Yağmur Zamanı…

Diğer tüm dostlarım ise; ileride elbette ya seslerine, ya görüntülerine kavuşacağım umudunu büyük bir keyifle taşıyor, heyecanlanıyorum. Heyecanlanıyorum çünkü, bir gün bir yerde neden olmasın?

İşte bütün mesele bu benim için…

Dost diye diye nicesine sarıldıklarım…

Mim hikayem yok benim… O yüzden mim zincirinden çıkardım kendimi affınıza sığınarak…

Teşekkür ediyorum can-ı gönülden MB ailesine…

Onların sayesinde yazmayı öğrendim. Yoksa hâlâ okuyor olacaktım. Öyle bir durumdaydım ki ilk yazdıklarımda, imla hatalarımla rekor kıracaktım. Rezalettim kısaca…

Rezaletin kahrını çekenleri de, imlâ hatalarımı düzeltenleri de seviyorum benJ)

Saygılar sevgiler…

İlk hikayemde 4 köpek yavrusundan bahsetmiştim. Bugün yine bir hikayem var; 5 Köpek yavrusu daha yoluma çıktı, dört kız bir erkek... Issız bir yere bırakmışlardı, onları eve götürdüm, susamışlardı feci... Köpek ve Kedi Rehabilitasyoın Merkezine teslim ettim sonra... Sanırım Tanrı bilerek yoluma çıkarıyor bunları, tesadüfen geçtiğim yolda önüme çıktılar. Onlarda dost değil mi?