Ah şu şairler (2)

(Beğenmedim bu şiiri yeniden yazdım.. Bi zahmet!) 

 Şairler hep genç olmaya zorunludur,
Sözgelimi tam 21 yaşında,
Üzerinden  kavak yelleri eser
Hiç aklı yoktur başında.

Şairler uçkun olurlar bana bakma
Bir yandan bıçkın olurlar bana hiç bakma.

Şairler hep aşıktırlar , hep öyle sanılır
Sanırsın ki, her gördüğü kıza düşünmeden sarılır
Ne var bunda , biraz serseri, biraz alangirli
Şairler hep havai meşrep ve apaş takılır.

Şairler hep böyle bulutlarla oynaşırlar
Aslında bulutların değil yıldızların sırdaşıdırlar.

Şairler her geminin arkasından giderler
Küpeştesinde oturup mehtabı seyrederler
Bazen gözleri görmese de fenalığı
Yine de  kimseyi hor görmeyip eğlenirler.

Şairler galiba dünyanın en son gidicisidirler
Kimse okumaz ama şiirleri dünyanın incisidirler.

Şairler hep acı çekerler kara sevdalıdırlar
Hiç adam olmazlar bir zerdali dalıdırlar
İstersen tabancayla vur, yere ser beni
Şairler ölmezler, en eski efsane anlatıcısıdırlar.

Ama onlar da ölürler, genç bir gönülle gömülürler
Her zaman ellerindeki defne dallarıyla bilinirler.

(Nasıl şimdi olmuş mu?)