Ah Ulan Rıza!

Anadolu Otoyolu’nun Sapanca kesiminde formenlik yaptım bir zamanlar. İlkinde iki ay üzerine ayrıldım. Şef İtalya’ya gitmişti. Döndüğünde beni göremeyince telgraf çektirmiş, gittim tekrar. İki misli fiyata tekrar işe başladım!

Bir gün yanında iki kişiyle geldi!

“Ameet, bu arkadaşlar yeni enciner! Beraber çalışmak!“

Tanıştık! Yeni mezunlar! Mustafa ve Rıza Beyler!

Mustafa Bey hemşehrim! Sakaryalı!

Rıza Bey İranlı Azeri Türk’ü!

Bildiğim konularda yardımcı oluyorum onlara! Aramız çok iyi!

Bir gece Rıza Beyle mesaideyiz! Müthiş yağmur başladı. Yanık deresi köprüsünde işimiz var. Gittik ki dere yükselmiş, su pompasını katmış önüne götürmüş. Çalışmak imkânsız!

“Dönelim geri!” dedim.

Döndük şantiyeye! Elemanlara şantiyenin içindeki kahvede oturmalarını söyledim, gittim kampta yattım yatağıma, uyudum!

Sabaha karşı yağmur dinmiş! Rıza Bey elemanlardan birini gönderdi yanıma!

“Abi, yağmur dindi, Rıza Bey çağırıyor seni!”

“Dere taşmış; gidip de ne yapacağız orada!”

Sabah kalktım Maşukiye’den posta trenine bindim Pendik’e geldim!

Akşama doğru döndüm, ofise uğradım!

Puantör Adnan beni görür görmez:

“Abi, bu Rıza seni Fiorini’ye şikâyet etti! Sabaha karşı trene bindi gitti dedi. Fiorini de senin bir yevmiyeni kestirdi!”

“Nee? Vay….!”

“Ama merak etme Abi; sana bir Pazar mesaisi yazdım! Zarar etmedin yani!”

O hırsla doğru şantiyeye gittim!

Akşam bizim Rıza arabayla geldi. İşaret ettim, şoförü yanımda durdu! Camı açtı!

“Niye şikâyet ettin beni? “ Der demez yumruğu patlattım suratına!

Hemen şoför hareket etti!

“Bir daha benim vardiyamda görmeyeyim seni!” diye bağırdım arkasından.

O gece işe çıkmadı. Fiorini benimle onu bir vardiyaya vermedi bir daha!

Aradan on yıl geçti.

Akyazı’da ev yapıyorum; ev sahibiyle sohbet ederken konu otoyoldan açıldı!

Necmi Abi demesin mi “Bizim enişte de orada çalıştı!”

“Kim?”

“ Mühendis Rıza!”

“İranlı!”

“Evet! Tanıyor musun yoksa?”

“Yahu Necmi Abi, tam da adamını buldun enişte yapacak!” dedim!

Sormadı sebebini; ben de anlatmadım!