AİHM‘den gelen gurur verici (!) birincilik haberi üzerine …

Seni canı gönülden kutluyorum canım Türkiyem… 2011 yılında da, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinde en çok mahkum edilen ülke olmayı başarmışsın… Tam tamına 159 dava ve her birinde insan haklarıyla ilgili en az bir maddeyi ihlal etmeyi becermişiz o eşsiz adalet sistemimiz ile…

Lütfen yanlış anlaşılmasın, mahkeme mehkeme sürünerek başımın belaya girmesini ve hayatımın dert bataklığına saplanıp kalmasını asla ve asla istemiyorum… Bu yüzden eleştirel ve yerin dibine batırıcı bir dille değil, övgü dolu ve alkışlarcasına bir söylemle yazıyorum şu nacizane yazımı…

Zaten nasıl yazarsam yazayım, bunu birazcık olsun akıl gözüyle okuyacak bir insan ne demek isteyeceğimi şıp diye anlayacaktır… O sebeple ne benim ne de bir başkasının, kendisini ateşe atmasına hiç gerek yok… Dediğim gibi, kazanılan bu başarı beni tahmin edemeyeceğiniz kadar gururlandırdı…

Kendimi tutamayıp hemen sarıldım kağıda kaleme ve klavyeye… Ne de olsa, başka alanlardaki şampiyonluklarımızı herkes tek tek yazmıştı… Üzerinden geçilmedik çok az konu vardı ve bu başlıkta tam benlik gibi duruyordu… Çünkü sitemin adı üzerinden, bana söz hakkı doğmuş gibi hissediyordum elimde olmadan…

Gülüp eğlenen insanlar yanında, ezilip hakları elinden alınan insanların da çığlıkları duyurulmalıydı hayatı ve insanı ciddiye alan bu platform üzerinden… Ama birincilik birinciliktir… Lafı çok eveleyip gevelemeden, öncelikle bu onorize edici derece ve ödül için, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine teşekkürü bir borç biliyorum…

İnsanlarımızın çoğunun sesi çok çıkmıyor ve çıksa da bir çok kesim tarafından sesleri itinayla kısılıyor… En azından halimizi belgeleriyle ve rakamlarıyla ortaya dökmüş olmaları bile, AİHM ‘ in ne kadar büyük ve sevap dolu bir işe imza attığını ispat etmeye yetiyor da artıyor bile…

Ekonomik ve siyasi kriz, dünyada olduğu gibi ülkemizi de derinden sarsmış ve tüm değer yargılarımızı etkilemiş durumda… Bu sarsıntıda ister istemez, haklarımız ve alacaklarımızı enkaz altında bırakmaya başlıyor her geçen saniye… Yolu sorup soruşturup bulabilenler çektikleri eziyeti, gereken yerlere ulaştırabilse de, çoğu gürültüler arasında kaybolup gidiyor…

Ama bu kayboluş, dertlerimizin üzerini ölü toprağı ile örtüp onları ortadan kaldırmıyor ne yazık ki… Tam tersine onları kangrenleştirerek, eskiden sahip olmayı becerebildiğimiz özelliklerinde yok olup gitmesine neden oluyor… Mesela, AİHM ‘ deki bu davalarımızın çoğu, yargılama süresinin uzunluğu, adil yargılama hakkının ihlali, kötü muamelenin yasaklanması, etkili soruşturma hakkının ihlali ile mal ve mülkiyet hakkının korunmasıyla ilgili şikayetlerden oluşuyor…

Yani neydi bizim eskiden beri öve öve bitiremediğimiz özelliklerimiz?.. Cana, mala ve ırza göz dikmemek… Doğruluktan ayrılmayarak, adaleti mülkün temeli yapmak… Son olarak da, yargılamaları Türklüğün ve müslümanlığın gerektirdiği hakkaniyet kuralları içinde, kimseyi kayırmadan yada hor görmeden gerçekleştirmek…

Gözünü sevdiğimin hesap kitap dünyası… Ne de güzel süpürüp atmış çer çöp misali, tüm değer bildiğimiz, erdem deyip üzerine titrediğimiz ve ülkece alınyazımız olduğunu iddia ettiğimiz bütün insani özelliklerimizi… Ruhumuzu ve insanlığımızı üç kuruşa satıp, paranın ve pulun oyuncağı haline getirmişiz…

Yazık ki ne yazık… Yitirdiklerimizin ardından göz yaşı dökmek kalıyor bizlere sadece… Bir de bu mahkumiyet kararları, buzdağının gözüken çok çok küçük bir kesimi… Suyun altındaki görünmeyen mide bulandırıcı gerçekleri, herkesten gizlemeyi başarıyor o ayınlı oyunlu kesimler…

İpe takıp oynattıkları kuklalar gibi, ordan oraya savuruyorlar zavallı bizleri… Hani insanlarının üzerine ateş aça aça öldüren ve her tür ayaklanmayı insanlık dışı uygulamalarla bastırmayı alışkanlık haline getiren Rusya bile, 121 davayla bizim fersah fersah gerimizde…

Daha 40 fırın ekmek yemesi gerekir, böylesi başarı ötesi bir şampiyonluğu elde etmesi için… Ki bu dalda yıllardır birinciliği kimselere kaptırmayan bir ülkeyiz… Değişen bir şey olmadığı sürece de, kimselere kaptıracak gibi de gözükmüyoruz…

Utanıyorum, sadece bunu söyleyerek ve belgenin linkini vererek, bitirmek istiyorum sözlerimi… Yüzüm kızarıyor ama sesimi çok yükseltmemeye ve erk sahibinin hışmını üzerime üzerime çekmemeye çalışıyorum… Bir ailem var… Eli mahkum çocuğum da bu ülkede yaşıyacak, yani özetle artık susmam gerek…

Sevgi ve Saygılarımla… Malum Kişi…

www.hayatveinsan.com/aihm-den-gelen-gurur-verici-birincilik-haberi-uzerine/