Akan zamanın peşinden

Zamana takıldık bu aralar, hızına yetişemiyoruz. Akıp gidiyor ayağımızın altından, ne yapsak nafile. Eteğinden yakalayıp birkaç lafı sıkıştırıverelim. Son zamanlarda konuşulan konulardan biri de İstanbul’da yaşamanın zorluğu. Gün geçtikçe artan nüfus, biz İstanbulluları bunaltıyor. Trafik başta olmak üzere artan hayat pahalılığı ister istemez biz sakinler kaçmanın yollarını arar oluyoruz. Önümüzde iki bayram var, dolayısıyla uzun bir tatil. Bunalan İstanbullu yine yollara düşecek, bize ise eğer mümkün olursa fırsat bu fırsat deyip doyasıya gezmek düşecek.

Seksen üç yaşındaki halamın bakıma muhtaç olmasıyla kendisini bir bakım evine yatırmamız akan zamanının sonunda bize nasıl bir cilve yapacağını gösterdi. Maddi ve manevi hazırlanmalı mıyız, bilemiyorum. Bilinen bir şey varsa sahip olduğumuz her şeyin kıymetini bilmeliyiz diye düşünüyorum. Her yaşın bir tadı var, ama sağlıklı olmanın tadı bir başka.

Toplum içinde biz bireylerin farklılıkları kaçınılmaz. Bu normal ama aradaki fark uçurum olmamalı. Dünya birçok düzeni deniyor, tarih ders alınması gereken binlerce olayla biçimleniyor. Zengin daha çok zengin, fakir daha çok fakir olacak ise son yıkımlara mal oluyor. Ne kapitalizm ne de komünizm çare olmuş görülüyor, yeni bir düzene ihtiyaç var gibi. Dünya üzerindeki kaynakların daha adil paylaşılması, zengin ile fakirin arasındaki kısmın daha belirgin olup çoğunluk olması gerekiyor.

Aklıma İstanbul’da yapılan binlerce konut geliyor. Bu konutlar yeni evlenenlere mi yapılıyor, yoksa yatırıma heveslilere mi bilemiyorum. Yıllardır söylenen “normal kazançla ev alınmaz” görüşünü düşünürsek iş karmaşıklaşıyor.

Her bireye bir daire (konut) alma hakkı tanındığı düşünün. Onca ev açıkta mı kalır. Hayır, düşük karla binlerce insan kira öder gibi en fazla on beş yirmi senede ev sahibi olabilir. Gelecek korkusu olmayan toplum daha az çalışır, daha çok para harcar. Piyasalardaki paranın genele yaymanın yolu daha farklı yöntemlerle olabilir. Amaç gelecek kaygısının ortadan kaldırılmasıdır. İnsanoğlu ancak bu şekilde arzulanan medeniyete ulaşabilir.

Bu belki size hayal gelebilir, eğer hayal ise insanoğlunun refah düzeyini yakalaması olanaksız demektir. Tarihten hiçbir ders alınmadığını, daha çok acılar çekileceğini gösterir. Zaman peşinden koşan bizler ise soluk soluğa kalmanın ötesine geçemeyiz. Bir bakmışız ki ömür geçmiş, hay Allah.