Akışına bırakmak

Adımda bu olsun istedim. Akışına bırakmak.Okuduğum bir kitaptan sonra iyiden iyiye akışına bırakmaya karar verdim hayatı , olayları….

Belki kolaycılık olarak algılanabilir. Evet kolay ama yaşam ödülünü verince anlaşılan bir kolay yol bu.

Yaşadığın an hiç de kolay değil . Bir; şahsım adına söylemek gerekecektir ki ben susmayı çok beceremeye biliyorum. Tam da akışına bırakmam gereken bir yerde sarf edilen bir laf…… Offf evet gene ben niye böyleyim yaaa diye inleyen iç sesleri… Bunun içindir ki alışkanlık haline gelmiş bir diyalog tarzından vazgeçmiş oluyorsunuz.Susuluyor bazı durumlarda, bazı özel hallerdeyse sağlam bir yutkunma eylemi ardından bilgece edilecek cümleler gerekiyor…

Anlaşıldığı üzere kolay bir yol değil olay anı itibari ile . Ama sabredip bir denemeli ardından gelen ilahi adalet mi desem, yansımamı desem bilmiyorum öyle bir şey oluyor ki sizin o an olmasını istediğiniz , daha da doğrusu olması gereken durum cereyan ediyor.

Siz seyirci oluyorsunuz akış size olması gerekeni getiriyor akıp gidiyor. Zorlamadan , diretmeden beklemeden , huzurlu.. Reçete gibi olacak belki ama yapılması gereken bir doz sabır, bir o kadar önsezi, yeterince mütevazılık bir o kadar da mantık diyorum . İllaki dahası vardır reçetenin. Şimdilik öğrendiğim şifalı reçete bu. Paylaşmak, anlaşılmak, önyargısızlık, ve zaten bir yolunu bulup illaki akacak hayata setler çekmemek. Suda oluşan girdaba karşı direnen insanların boğulduğu, girdaba kendini bırakanlarınsa hayatta kalması en parlak delil akışına bırakmak için hayatı …