Akşam keyfi

Bu keyfi çok özlemişim. Tasasız, başı boş dolaşıp, güzel bir yemek sonrası kitapçılara girip çıkmayı.

Oğlum yarın Mersin'e gidiyor, sutopu turnuvası var. Gitmeden önce bir akşam keyfi yapalım dedik. Ne iyi etmişiz. Kadıköy sokaklarında bir o yana bir bu yana dolaştık durduk. Hava da bir kaç gün önceki bunaltıcılığından çıkmış, gayet gezilebilir bir haldeydi. Önce güzel bir akşam yemeği yedik, sonra Mühürdar Caddesi'nde ne kadar kitapçı varsa girdik çıktık. Uzun zaman oldu oğlumla böyle bir birlikteliği yaşamayalı.

Kitapçılardan birinde dolaşırken bir duvar vitrininde gördüğüm plaklar dikkatimi çekti. Yeni piyasaya çıkmış uzun çalarlardı bunlar. Barış Manço'dan Zeki Müren'e, Ajda Pekkan'dan Müzeyyen Senar'a kadar. Uzun uzun oyalandım önlerinde. Hemen alıp gitmek istiyordum ama, fiyatları da cep yakacak cinstendi. İçeride başka ürünlere, kitaplara bakıp tekrar geldim aynı yere ve bu kez tereddütsüz iki tanesini (hem de iki tane) kaptım doğru kasaya. "Kendime hediye aldım, biraz pahalı ama ne yapalım." diye de kendimi avuttum.

O kadar sevindim ve heyecanlandım ki, pikabımın işyerinde olması canımı sıktı. Hani elimde olsa hemen işyerine geri dönüp yeni plaklarımı dinlemeye koyulacaktım. Yarına artık.

Dönüş yolunda Yapı Kredi yayınlarına uğramadan edemedim. Sadece bakıp geçecektim de Orhan Veli'nin Hoşgör Köftecisi öykü kitabını ve Yusuf Atılgan'ın Anayurt Oteli romanını görünce dayanamadım. Orhan Veli'nin öykülerini okumamıştım, Anayurt Oteli'nin ise filmini izlemiştim. Zebercet'i unutmama olana yok. Bir de romanını okuyayım, Zebercet'i tekrar canlandırayım dedim. Otobüste okumaya başladım bile.

Bu akşam keyiflerinin arasını bu kadar uzatmasam iyi olacak galiba.

Para harcamak zorunda kalsam da...