Alaşya

Tabakta elma, çatalda balık

Yeşil mi yeşil

Ekinlerde bekliyor direnç

Birdenbire bir akşam

Önce Truva'da sonra Atina'da

Biriktikçe birikiyor söz

Yalnızlıktan geldim tutundum sana.

Bin gün daha geçti

Altın oraklar bileniyor bir yamaçta

Ha yağdı ha yağacak yağmur

Usul usul açıyor gül

Herşey yüzüyor durduğu yerde

Uzakta bir kaç gemi

Göründü görünecek Alaşya

Kadının parmağı uzanıyor ötelere

‘Bak, işte Kıbrıs yavrum!’

Kara kızın saçlarına

Yuvalandı fırtına

Süt içiyor, yoğurt yiyor birileri

Dünden bugüne

Ev derin derin soluyor gökyüzünü

Sabahtan akşama

Serinliği parça parça atıyor ağaç

Bir anne kadar haklı

Bir baba kadar ürkek

Derin bir denizde

Gözlerimi açıyor su

Başlıyor başkaldırı.

Biçilirken ekinler

Kan ter içinde soluk soluğa

Bir kağnının üstünde Kizuvatna'da

Esip gürlüyor Tarkondimos

Hitit'ten Sen Barnabas'a

Yol gider Alaşya'da

Direnci yokluyor gözlerim.

Hem uzak hem yakın deniz

Hitit’ten Osmanlı’ya

Mermere kazınmış

Toprakta pişmiş her şey

Asativadaya'da Hitit’in peşinden

Elinde kaval yürüyor bir çoban

Bütün cepheler çözülmüş

Çanakkale'yi yakıp

Kabaktepe'de Anafartalar'da

Maraş'ta Urfa'da Antep'te

Sonra da Lefkoşa içinde

Pusular kurup niçin vurdular bizi?

Tepede duruyor öfke

Yürüsün su, derlensin başak

Salamis'te yürekleri kuşatan

Ne bolluk ne coşku

Ne şenlik var artık

Çiçekler boyamış duvarları

Güneş küskün

Ölmüyor boyun bükmüyor

Kimseye işli mermerler.

Magosa aşılmaz bir duvar

Ay doğuyor Karpaz'da

Alnımız seviyor geceyi

Namık Kemal çok üzgün

Dalmış gidiyor

Vatan yahut, deyince biri

Tatlı sözler dökülüyor dudaklarından.

Açık denizin içinden

Bana dönünce namlular

Yaşlılar birlik olup coşuyor

Başlıyor müsademe

Direnci yokluyor gözlerim

Ah Tarkondimos

Ah Sen Barnabas

Kaygılı duruyor gençler

Bitmiyor direnç.