Albümdeki susuz yapraklar

Geçmişe geri dönmek istediğimiz anlar olur. Ya hayal dünyasına dalarız, ya da eski albümleri ortaya çıkarırız. Bakarken, hayrete düştüğümüz anlarda, derin bir iç geçiririz:

“Şu fotoğraf, bir zamanlar şu yaştayken burada çekilmişti. Bak ne kadar da gençmiş”.

“Aaa, baksana giysilere, ya elindeki oyuncağa”.

Aile fotoğrafları, eskiyi hemen yanımıza getirmez, ama o anları tekrar yaşatır. Şimdiki çocuklar buzdolabı olmadan önce “tel dolabı” olduğunu bilirler miydi? Suların buzdolabı dışında testilerde nasıl soğutulduğunu bilirler miydi? Ya çamaşır makinesi olmadan önce, çamaşırların elde dere başında yıkandığını “tokuçla” dövüldüğünü anlayabilirler miydi? Musluklardan açınca suyun geldiğini öğrenen çocuk, biriktirme suyla elde maşrapa ile su dökülüp temizlenmenin nasıl bir şey olduğunu yaşamadan öğrenebilir miydi?

Çocuğun meta ile yaptığı pratik, mutlaka ona bir şeyler katar. Her şeyi oyun olan çocuk, barbie bebeğinden action man’inden ayrılarak yaşam pratiğinde tecrübe kazanır. Tüketim kapitalizmine mahkûm oluşumuz, yeniyi kullanırken pek fark edilmiyor, çünkü alışmışız. Yeniden eskiye dönünce, her pratiği öğrenmeye başlıyoruz. Oğlum, evdeki su eksikliğinden tuvalete gidip gitmemekte tereddüt ediyor. Duş alırken, becerisi gelişsin diye serbest bıraktığımız çocuğumuza gelip yardım ediyoruz. Fazla su harcamasın diye biriktirme sudan aldığımız iki maşrapa suyu kendimiz döküyoruz başından aşağıya.

21. yüzyılda genel olumsuz küresel iklimin dışında yapılabilecek önlemleri almayan yöneticilerin beceriksizliğinden dolayı susuz kalıyoruz. Her şeyi Allah’a havale ediyoruz. Kadercilik, boyun eğmecilik, “Allah’ın takdiri” cinsinden razı gelmecilik gırla gidiyor.

Bugün dağ başındaki bir yeraltı kaynağından iki bidon su doldurabilmek için tam 3 saat bekledik. Kuyruktaki insanların sıra kavgası dışında hiçbir isyanı yoktu halkımızda. “Yahu arkadaşlar şu şöyle şöyle yapılsaydı bugün az da olsa evlerimizde sular akacaktı” diyecek oluyordum, “Alla’a isyan etmekle” suçlanıyordum.

Albümdeki fotoğraflardaki gibi eskileri yaşar olduk. Çok yeniyi yeni yeni öğrenen oğlum, daha çok büyümeden, albümlere bile bakmaya gerek kalmadan birden bire çok eskileri de öğrenmeye başladı. Yaşları gereği yaprakları hep ileriye doğru çeviren çocuklar, sayfaları tekrar geri geri çevirmeye başladı. Albümlere sık bakar oldu. Su kuyruğunu öğrendi.

Ne diyelim, Allah öğretenden razı olsun.