Alıp başını gitme

Üzerine bir sürü şarkı- şiir yazıldı, bir o kadar yorum. Gitmek- Kalmak, Kalmak-Savaşmak, Kaçmak- Çürük Yumurta Olmak...

Ben çürük yumurtayım sanırım. Gençliğimin ilk yılları annemin menopozuna rastlar. Stres ile yüklenip duruyor ve hep bir gün buralardan kaçıp gideceğimi düşünüyordum. Kaçmak en basit çözümdür. E ben de hayatı basit yaşamaya çalışan biriyim. Zaten içimdeki gezginci ruhum da ha bire beni coştururken durmak mümkün değildi.

Aslında ilk kaçışlarım olduğunda çok daha küçüktüm. İlkokulun en güzel kızlarını, en yakın dostlarım severken ben de daha kötüsünü sevemezdim. Yerine de hep gizemli bir sevgili koyardım yani kaçardım.

Sonra onlarca şehir binlerce umut gönlümden, nehirler ayaklarımın altından, dağlar yanı başımdan, denizler avuçlarımdan aktı gittiler. Binlerce mil, ne uğruna aşıldı ki.

Nice sevgiler aktı gitti gönüllerimizden avuçlarımızdan akan su gibi. Nice hüzün dalga dalga sardı, bedenlerimizi ve ruhlarımızı. Bir gün kavuşmayı umut etmek, mutluluğumuz, yaşama sevincimizdi. Dönmeyeceğini bilmek, kederimiz, kaderimizdi.

Yalnız olmak kaderim, yalnız olmak mutluluğum. Birini ya da bir şehri sevmek, kendini sevdirmeye çalışmak, sonra da her şeyi yüzükoyun bırakıp kaçmak kaderim.

Oysa kalmak savaşmak ya da onu da alarak gitmek çok mu zordur. Bir şehri yanında götüremezsin, birini seviyorsan o şehirle birlikte seversin. Savaşı kazandığında elinde bir şehir ve bir aşk vardır. Nerede o maymun iştahımız.

Başka bir yerlerde bekleyenim ve bana ihtiyacı var, biliyorum. Acele etsem iyi olur. Kaçış yolum beni bekliyor.