Alışveriş merkezinde Türkçe ad aradık

Bugün öğleden sonra, 11 yaşındaki yeğenim Sıla’yla Ankara’nın büyük alışveriş merkezlerinden birine gittik. Alışveriş merkezlerinin birçoğunun olduğu gibi buranın da adı Türkçe değildi.

Uzun koridorlarda yürürken Türkçe adlı işyerine rastlamayınca bir oyuna başladık. Her Türkçe adlı işyeri bulduğumuzda bir puan kazanıyorduk. Yeğenin, Avea dedi ve beşinci puanını kazandı. Ona ben anlatmıştım “A ve A” olduğunu, unutmamış, oysa ben unutmuşum. 5-3 yenik durumdayken bir yere girdik ve oyunu unuttuk. Unutmasak da sayılar çok fazla artmayacaktı.

Büyük şehirlerin her yanı yabancı adlı işyerleriyle dolu. Yabancı bir markanın yabancı dilde adı olması doğal. Hatta uluslararası alanda marka yaratma uğraşı içinde yabancı dilde kolay akılda kalacak adlar kullanmak da kabul edilebilir. Bir işyeri adı düşünün “Gümmüsh”, başka bir yer “Börekchi”, başka bir yer “Chadır”... Bu adları kabul etmek çok zor. Seksenli, yıllarda bu tür adlar çıktığında dejenere de olsa azıcık bir yaratıcılık emaresi görünüyordu. Oysa şimdi Türkçemizi dejenere ederek verilmiş bu adlar hem çirkin hem de ilk çıkanların taklidi... Yaratıcılıktan uzak yani basit...

Türkçemizde “Ç” sesi “Ç” harfi ile yazılır, “Ş” sesi “Ş” harfiyle yazılır. Başka türlü yazmak isteyenler olursa bunun bir yaptırımı olmalıdır.

Merak ediyorum, adı Türkçe olmayan işyerlerinde çalışanların ne kadarı çalıştıkları yerin adını doğru söyleyebiliyordur?

Ankara, 12 Ocak 2008