Altı üstü bir ceviz demediler, tepemizi deldiler

Bursa’da Merinos Fabrikası'nın bahçesinde, öğle yemeği sonrasında, arkadaşlarla yürüyüş yapıyoruz. Hep bir yerlere yetişme telaşımdan olacak, aheste yürümeyi bilmem ya biraz öne geçmişim gene. Yukardan önüme pat diye bir şey düştü, baktım bir ceviz. Ortadan ikiye bölünmüş. Eğilip aldım. Sanki her gün önüme bir ceviz düşermiş de ben de yermişim gibi kabuğundan ayırıp ağzıma attım.

Tepemde gaaak diye bir ses!

Arkadaşlarım çok kısa bir zamanda gelişen olay karşısında şaşkın gözlerle bana bakarlarken, içlerinden biri sen ne yaptın diye haykırdı?

Elimdeki ceviz kabuğunu gösterirken, tepemde bir serinlik hissettim ve üzerime kapanan arkadaşımla beraber dengemizi kaybedip yere yuvarlandık.

Yattığım yerden üzerimize pike yapan kargaları görünce ne yaptığımı anladım. Akıllı karga kırılması için cevizi yukarıdan yere bırakmış, ben de kapmıştım. Kaşla göz arasında arkadaşlarıyla saldırıya geçmişlerdi.

Bağıra çağıra ürkütmeye çalışsak ta ah o güçlü gagalar…

Aldığımız unutulmaz darbelerle haklarını öyle bir savundular ki, bir daha haksız kazanca el uzatmamayı, senin olmayana el sürmemeyi kanata kanata bellettiler…

Can havliyle kendimizi en yakın binaya attık. Labirent gibi olan idari binalardan geçerek, çalışma yaptığımız toplantı salonuna vardığımızda artık bende gülmekten, yürüyecek hal kalmamıştı.

Gülüyordum çünkü, cevizini aşırdığım karga, uzun bir süre olay mahallinden geçen her kadını cevizini yiyen kadın sanıp saldırıya geçecekti.

***

La Fontaine kargaya haksızlık etmiş bence. Karga bilinenin aksine çok akıllı bir hayvandır.

Bu kuş türünü, çocuklarımın, yuvadan düşüp, kedilerin saldırısına uğramış, yaralı bir yavruyu eve getirmeleriyle, tanıdım.. Misafirimizin yaralarını temizleyip, ilaçladıktan sonra, iyileşinceye kadar, istirahat buyurması için, merhum muhabbet kuşumuzdan hatıra kafese koyduk. Tabi bu işlemi kafesin kapısından değil, alt ile üst parçaları birbirinden ayırıp, tel kısmı üzerine kapatarak yaptık.

Biz çoluk çombalak acil yardım görevimizi yaparken, içerde yaralı yavrumuz, dışarıda kalabalık sülalesi, çığlıklarıyla ortalığı birbirine katıyorlardı. İşimiz bitince içleri rahat etsin diye kafesi balkona bıraktık. Ah sormayın, hava kararıncaya kadar balkondan ayrılmadılar. Çığlık çığlığa bağırışıp, tutsak yavruya destek verdikleri yetmezmiş gibi, bir de yiyecek taşıdılar. Sonraki günlerde de hava kararırken gidip, aydınlanırken geldiler. Kafesin yanında, üstünde, balkon demirinde, çamaşır telinde, bizde yer kalmayınca komşu balkonda, giderek artan sayılarıyla günlerce bıkmadan, eksilmeden konuşlanıp ağıt yaktılar. Kafestekine yavru dediğime de bakmayın, kafesin tamamını kaplayan cüssesiyle, sağdan sola dönemiyor. Hele gagası, aman aman o ne ürkütücü ve iri bir gagadır Allah şerrinden korusun.

Karga konuğumuzun yaraları bir haftada iyileşti. Bu sürede biz ona o bize alıştı ama ailesinin baskısından balkona çıkamaz olmuştuk.

Artık vedalaşma vakti gelmişti, ailecek balkona çıktık, eşim dikkatlice kafesin alt çengellerini açarak kafesi yukarı kaldırdı. Kargacık özgür olduğuna inanamamış gibi hiç kıpırdamadı bağırmadı. Kaçmayınca, kocaman gövdesini, iki elimin arasına alıp yavaşça yukarı kaldırdım, kara kafasına bir öpücük kondurup, hızla havaya fırlattım. Birkaç kez kanat çırpıp en yakın balkona kondu. Önce iki iri karga ki sanırım onlar anne ve baba kargalardı, ardından diğer soydaşları, yavrunun çevresini sardılar, bir süre sonra misafirimizi aralarına alıp gittiler…

Ertesi gün balkonumuza bir ceviz bıraktılar desem inanır mıydınız? Yoksa yok artık bu kadarı da fazla mı derdiniz?

Bırakmadılar.

Vallahi ne yalan söyleyeyim bıraksalardı şaşırmazdım.

***

Karganın ne kadar akıllı bir hayvan olduğunu görmek isteyenler için youtube adresi:

http://www.youtube.com/watch?v=EAkFWZ9CaR0

Narçiçeği