Ana gibi yar olsun

Anam olduğunda sekizindeydim... Sevgiye hasret, şefkate susamış. Doyasıya ''anne'' demeye aç..

Öyle kocamandı ki yüreği değil dört yeni evlat, tüm evren sığardı içine...

Çabucak aile olduk. Beslenmeye başladık doyumsuz sevgi ile. Şimdinin bireyi olmanın büyük desteğini alarak. Paylaşmayı, insan olmayı öğrenerek.

Birçok farklı kare var yaşanan, bilinen düzenlerden farklı..

Televizyon izlemek yasak, lise bitene kadar! Ki o zamanlar pek değerli o siyah beyaz ekran.. Aniden heyacanla odaya girip demişse;

-televizyon izleyeceğiz çocuklar..... Biliriz ki bir görevimiz var. İzlenenden anladığımızı kompozisyon olarak yazacağız. O zamanlar deliriyorum ''abim benden yüksek not oldı diye'' yazılanlar notla değerlendiriliyor.!Cuma akşamları ve hafta sonu serbest herşey. Keyif sürme zamanı.

Biçki dikiş çalışmaları var. Erkeklerimizde çalışmada. Birey olma yolunda. Masadan kalkışlarda herkes kendi tabağını alsın. Yaşamı paylaşmaktır asıl olan.

Babamın baş harfi süsler salatanın üzerini, çorbadaki naneyi....Peynir kalp şeklinde aşkı anlatır.. Buzdolabında sevgi notları. Yemeklerin adı yeni bir mutfak yaratır; sevgi çorbası, aşk böreği....

Güzel anam seni bize gönderen kader, tesadüf, enerji veya her neyse İYİKİ GELDİN GİRDİN ÖMRÜMÜZE.. Anneler günün kutlu olsun..

PAPATYAN.