Anatomimde yatan bir gerçek

Bunu neden yapıyorum bilmiyorum ama içimden birşeyler anlatmak geldi. Ne kadar açık olurum bilmiyorum.

Zamanla çok şey kaybediyoruz, dostluklar başta olmak üzere. Sonra var olmak istemediğimiz bir hayatın içinde buluyoruz kendimizi, her ne kadar ömrümüzün fazlasını böyle bir hayatta bulsak da, hiç bir zaman kendimizi orada görmeyiz, görmek istemeyiz. Kendimizi ailemiz de dahil olmak üzere, akrabalarımız ve bazı arkadaşlıklarımızdan dışlanmış kılıyoruz. Ve kaybettiklerimize dönüp baktığımızda aslında doğru olup olmadığı konusunda birde zamana yeniliyoruz. Sonra tekrar baktığımız da kendimize, etrafımızdakilerine ne kadar zarar verdiğimizi görüyoruz. Hayatta somut bir kavram olup, soyut yaşamanın zorluklarıyla mücadele ederken, bizi sevenleri kendimizden ırak kılıyoruz. Ve benim hayattaki en büyük yenilgim ne oldu biliyor musunuz, insanların beni sevmesini çok sevmem. Herkesten uzak yaşarken, bunları hiç kimseye anlatmamışken ve anlatmayı da düşünmüyorken, aslında sende bir yenilgiye uğradım.Yani sende benim, beni sevmesini istediğim kişilerden oldun.Bilmiyorum ne zaman bu duygularıma son veririm ama, kendimi şu köreltme duygusundan vazgeçtirme hevesim olmayacak.En önemlisi de neden sevdiğim insanlardan uzak kalmaya çalışıp ve yine neden sorusu ile hayatımı neden sevenlerim varken yalnız geçirmeyi planlıyorum.Geçmişim diyebilseydim keşke ama değil.Ben onu çoktan sildim.
Şimdi ihtiyaç duyduğum;
bu konuda değil de beni bir şekilde yalnız bırakmayacak insanlara ihtiyacım var
Bunu neden hayatımda var olan bir insanla paylaşıp ve korkularım varken niye anlattım bilmiyorum .Ama büyük olasılık, içimde sana karşı var olan güven duygusu.......................bana kalsa sayfalarca yazı yazabilirim ama ne seni sıkayım ne de.............?????
Seni özledim hakikaten...............

......